Өлең, жыр, ақындар

Ана

Анамыз бар аяулы,
Құрметтей біл сен оны.
Түн ұйқысын төрт бөліп,
Бағып-қақты ол бізді.

Ең тəттісі əлемде,
Ол анамның ақ сүті.
Ал жұмсағы ол бізге,
Алақаны аяулы.

Біз күлімсірей қойсақ,
Жымиады біз үшін.
Ал мұңайып, ауырсақ,
Қайғырады біз үшін.

Анамдай бұл жалғанда,
Барма екен жақсы адам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тарихы терең- Астана

  • 0
  • 2

Астана арманым еді,
Бардым мен оған енді.
Көркіне көз тоймайды,
EXPO гүл жайнайды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар