Өлең, жыр, ақындар

ҚАРТТАРЫМ-АУ

Азайып барасыңдар, қарттарым-ай,
Ұрпаққа ақыл берер даналарым.
Көбейіп бара жатыр керісінше,
Мына өмірде қылжақбас шалаларың.

Орынсыз айтысып, сөз жарыстырған,
Түріңнен бала-шаға күдер үзген.
Бос әңгіме өсекті ермек еткен,
Қарттарым-ай, көп жұртты түңілдірген.

Өзінің салт-дәстүрін құрметтемей,
Жастарды сезінбейтін баласындай.
Аузынан ақ ит кіріп, көк ит шыққан,
Қарттарым, қайтесіңдер, аласармай?!

Жасымыз уақытына сай болмаса,
Ұрпаққа не қалады ондай шалдан?
Әр адам өз орынын білсе екен,
Сый-құрметке бөлену - қандай арман?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұрақ

  • 0
  • 0

Білесің бе?
Бар сұрақтың жауабы бойыңда екен,
Бұл өзі табиғаттың сыны ма екен?
Қасиеті өміріңнің ойыңда екен,

Толық

Бос сөз

  • 0
  • 0

Бос әңгіме өсекті ермек етер,
Кей адамдар желге ұшқан қаңбақтай.
Салмағы жоқ сөздерден қуат кетер,
Шөл далада қурап қалған жантақтай.

Толық

ЖЕР КІНДІГІ

  • 0
  • 0

Бақыт құсы ұялаған бір керім,
Кімдер өтіп, кім баспады бұл жерін?!
Жер бетінде жалғыз ғана жұмақ бар,
Самалменен тербеткен сан гүлдерін.

Толық

Қарап көріңіз