Өлең, жыр, ақындар

ҚАРТТАРЫМ-АУ

Азайып барасыңдар, қарттарым-ай,
Ұрпаққа ақыл берер даналарым.
Көбейіп бара жатыр керісінше,
Мына өмірде қылжақбас шалаларың.

Орынсыз айтысып, сөз жарыстырған,
Түріңнен бала-шаға күдер үзген.
Бос әңгіме өсекті ермек еткен,
Қарттарым-ай, көп жұртты түңілдірген.

Өзінің салт-дәстүрін құрметтемей,
Жастарды сезінбейтін баласындай.
Аузынан ақ ит кіріп, көк ит шыққан,
Қарттарым, қайтесіңдер, аласармай?!

Жасымыз уақытына сай болмаса,
Ұрпаққа не қалады ондай шалдан?
Әр адам өз орынын білсе екен,
Сый-құрметке бөлену - қандай арман?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бос сөз

  • 0
  • 0

Бос әңгіме өсекті ермек етер,
Кей адамдар желге ұшқан қаңбақтай.
Салмағы жоқ сөздерден қуат кетер,
Шөл далада қурап қалған жантақтай.

Толық

Үш қасиет

  • 0
  • 0

Бар адамның арманы ғой,
Бақытты болу - әрине!
Сол арманды жалғайды екен,
Үш қасиет өмірде!

Толық

БАҚЫТ

  • 0
  • 0

Іздемегін Бақытыңды жырақтан,
Біле білсең, Бақыт - сенің бойыңда!
Өмір деген тұрады сан сұрақтан,
Айналдырма қымбат сәтті ойынға!

Толық

Қарап көріңіз