Өлең, жыр, ақындар

ҚАРТТАРЫМ-АУ

Азайып барасыңдар, қарттарым-ай,
Ұрпаққа ақыл берер даналарым.
Көбейіп бара жатыр керісінше,
Мына өмірде қылжақбас шалаларың.

Орынсыз айтысып, сөз жарыстырған,
Түріңнен бала-шаға күдер үзген.
Бос әңгіме өсекті ермек еткен,
Қарттарым-ай, көп жұртты түңілдірген.

Өзінің салт-дәстүрін құрметтемей,
Жастарды сезінбейтін баласындай.
Аузынан ақ ит кіріп, көк ит шыққан,
Қарттарым, қайтесіңдер, аласармай?!

Жасымыз уақытына сай болмаса,
Ұрпаққа не қалады ондай шалдан?
Әр адам өз орынын білсе екен,
Сый-құрметке бөлену - қандай арман?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

АЛЛАНЫҢ СЫЙЫ

  • 0
  • 0

Таң атты, көзіңді аш күліп бүгін,
Әр таңнан басталады үміт-күнің.
Аллаңа құлшылық ет, тілек айтып,
Тілекті таңертеңгі қабыл етер.

Толық

Бос сөз

  • 0
  • 0

Бос әңгіме өсекті ермек етер,
Кей адамдар желге ұшқан қаңбақтай.
Салмағы жоқ сөздерден қуат кетер,
Шөл далада қурап қалған жантақтай.

Толық

ӨМІРГЕ ӨКПЕЛІ ЖІГІТКЕ

  • 0
  • 0

Әй, бауырым, сен неге өкпелейсің,
Бәріне де кінәлі өмір дейсің.
Өмірдің саған қандай жазығы бар,
Соны ойлап күндіз-түні көз ілмейсің.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар