Өлең, жыр, ақындар

ҚАРТТАРЫМ-АУ

Азайып барасыңдар, қарттарым-ай,
Ұрпаққа ақыл берер даналарым.
Көбейіп бара жатыр керісінше,
Мына өмірде қылжақбас шалаларың.

Орынсыз айтысып, сөз жарыстырған,
Түріңнен бала-шаға күдер үзген.
Бос әңгіме өсекті ермек еткен,
Қарттарым-ай, көп жұртты түңілдірген.

Өзінің салт-дәстүрін құрметтемей,
Жастарды сезінбейтін баласындай.
Аузынан ақ ит кіріп, көк ит шыққан,
Қарттарым, қайтесіңдер, аласармай?!

Жасымыз уақытына сай болмаса,
Ұрпаққа не қалады ондай шалдан?
Әр адам өз орынын білсе екен,
Сый-құрметке бөлену - қандай арман?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

ЖЕР КІНДІГІ

  • 0
  • 0

Бақыт құсы ұялаған бір керім,
Кімдер өтіп, кім баспады бұл жерін?!
Жер бетінде жалғыз ғана жұмақ бар,
Самалменен тербеткен сан гүлдерін.

Толық

Жақсы мен жаман

  • 0
  • 0

Жақсы, Жаман - қасиет екі түрлі,
Әр адамның бойынан қалмайды екен.
Қызметтері екі түрлі болса да,
Тек біреуін өмірге таңдайды екен.

Толық

ОЙ МЕН СӨЗ

  • 1
  • 0

Сөз ақсұңқардай,
Адамнан ұшып кетсе де
Ғарышқа барып жетсе де
Егесін табар қайтсе де.

Толық

Қарап көріңіз