Сайрамға деген сағыныш

Жандардың кешірмейтін қорқақтығын,
Керемет көркің жұртқа ортақ бүгін.
Шашымды толқыныңа сан таратқан,
Кешегі тентек күнді аңсап тұрмын.
Еркелік қысып кейде,
Қызып қаным,
Жүруші ем жүрегімнен үзіп жалын.
Аңдитын айлы кеште сұңғақ жігіт,
Білдіртпей сонша үзіліп қызыққанын.
Келетін сауық құмар жеңгелер де,
Қазақтың келіндері кем бе өнерге.
Аққудың сыңқылыңдай күлкілері
Қосылатын шашпауда теңгелерге.
Сол сылқым сезді ме екен бата алмасын,
(Жасырып жеңгелерден жатар ма сыр)
Ішінен көп жеңгемнің іздегендей,
Тастамас сөзін жерге,
Қатарласын.
Сол такаббар мінезін қойды қызың,
Ендігі көріп тұрсың ойлы жүзін.
Бар ма деп өткен күннен жалғыз белгі,
Сайрамның қатып жатқан ойдым мұзын.
Мұз ғой тек,
Мұздың аты суық асқан,
Жүретін қыста жұрттар жуымастан.
Көл жатыр мұз құрсаулап,
Қар жамылып,
Буалдыр көлдің бетін буы басқан.
Жатса да жүрегімнің түбінде мұң,
Бой тартып,
Мен тұнықтан түңілмедім.
Көргендей болам кейде ерке қыздың
Бұлғаңдап қос бұрымы жүгіргенін.
Құзын да,
Елең қылмай шатқалын да,
Ойнап бара жатқандай ат жалында.
Өзіңе жаны ұқсаған өренің бар.
Тұратын айтуға да
Мақтануға.
Жүретін құйындатып ат баурында,
Ерке қыз,
Маған тартқан жоқ па мұнда.
Желіндей желпіп өткен Сахараның,
Жақының,
Мен болармын
Жатбауырың да...
Көңілінде бар дейсің бе,
Қандай тілек,
Жан тынбас жағаңа бір алмай түнеп.
Баурыңа басып мені баулысаң да,
Тағдыр ғой,
Жүрмін сенен шалғай түлеп.
Талқының бетке ұстаған биіктерін,
Қайтейін қимай барам,
Тұнық көлім!
Толтырып кетейінші қарашыққа,
Тым нәзік сезіміңді құйып сенің.
Болар ма одан асқан тілек менде,
Ақынға ел таныған,
Тірек кем бе.
Кеудемді тартып барам керуендей,
Қалып бара жатыр-ау,
Жүрек сенде!..

---