Шекара

Туған топырақ,
Адамның жер — Анасы!
Тұтасқан татулықпен ел арасы.
Араны бөлгенімен шек — сызығы,
Көңілдің болмайды екен шекарасы.
Тілектің болмаған соң бөлектігі,
Жүректі жүреді екен бөлеп мұңы.
Шекара десе,
Шерім ақтарылар,
Тілменен жеткізе алман теңеп бұны.
Бар ма екен елден елдің бөтендігі,
Еске алып отырғам жоқ бекер бұны.
Бөлектеп жүрер болсаң,
Ей, ағайын,
Төгіліп көкіректің кетер мұңы.
Шектеліп тұрған елдің төңірегі,
Шекара! Десе, тілім бөгеледі.
Келеді шекарадан ұшып кеткім,
Даланың секілденіп көбелегі.
Нәзік қой,
Сезім — жаңбыр себеледі,
Даланың еркін ұшар көбелегі.
Арманда кеткен сол бір жан анамның
Төгілген шекарада көп өлеңі...
Көбелек те туған жер деп еледі.

---