Өлең, жыр, ақындар

Ар жүгі

  • 12.03.2018
  • 0
  • 0
  • 1867
Басына Естай ақын бардым міне,
Адамға жеңіл ме екен ардың жүгі.
Естайдың Жайқоңыры желе-жортты,
Батқандай арқасына жардың мұңы.
Төгіліп майда жалы желер тынбай,
Көзіме көрінеді өнер — шындай!
Жаралған алуан үннен сиқыры мол,
Сияқты құйқылжыған көмей — сырнай
Тыңдаса,
Төгілердей тастан да шық,
Барады дала желі аспандатып.
Сол әннің әсерінен оянады,
Ғасырлар жер баурында жатқан ғашық.
Көп елес көз ұшында көріп қалам,
Қиялдаймыз болған соң ерікті адам.
Қара-Ертіс жағасына,
Қаражарға,
Сол әннің ырқыменен еріп барам.
Қара-Ертіс! жағасы да ән;
Даласы да ән,
Сиқырлы ән еркімді алып аласұрам.
Бар екен ақын ұрпақ Қаражарда,
Тұратын жүздеріне жарасып ән.
Тұратын өміріне жарасып ән,
Сол елдің сергіп қайттым арасынан.
Құндақтап жүрегіне Естай әнін,
Ел-жұрты шығармай жүр санасынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Естай ауылына барғанда

  • 0
  • 0

Иіліп тағзым еттім,
Естай ақын,
Келеді жүректерде өшпей атың.
Артыңда ұрпағың бар қашан дағы,

Толық

Сырлы саз

  • 0
  • 0

Шертсейші, сағындым ғой домбыраңды,
Кеудеме жыршы кұсты қондыр әлгі.
Сезімді сырлы сазы баурай-тұғын,
Мен әлі ұмытқам жоқ сол бір әнді.

Толық

Ой ықтаған көңілде мұң қоюлап..

  • 0
  • 0

Ақын едім жұптасқан жұртыменен,
Mice тұтпас тірлікті сырсыз-желең.
Ой ықтаған көңілде
Мұң қоюлап,

Толық

Қарап көріңіз