Өлең, жыр, ақындар

Кей сәтте

Сірескен қымтап жабығын
Сұр аспанды сұрқай күз
Суық сорған жарық үн
Сүреңсіздікті шырқаймыз

Бүріскен бұта өтінде
Боздата жел жүр аттандап
Безерген дала бетінде
Безілдей көшкен көп қаңбақ

Аспаннан ба, жерден бе
Аяздың демі жеткендей
Алаң да жоқ кеудемде
Ақтара тонап кеткендей

Бар арман-бір от қана
Бар арман-бір ық-пана
Барлаймын көзім шоқтана
Барлаймын көзім шықтана

«Төзу керек»-деймін мен
Түңіле терең күрсініп
«Төзім берші,-деймін мен-
Түнере түскен тіршілік»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Абай десе...

  • 1
  • 0

Куә болған көшіне сан ғасырдың
Сайын дала, қаншама таңды асырдың
Сөзге берік, сертке мәрт кең кеудеңе
Қаншама сыр, қаншама жан жасырдың

Толық

«7» САНЫ

  • 1
  • 0

Бұл ғаламды тәңірі
Жеті күнде жинапты
Пендеге Жерді мекен ғып
Жеті бөліп сыйлапты

Толық

Сұрақ-жауап

  • 1
  • 0

- Ерке Күршім, сылқылдап назданып неге ағасың?
- Сұлулықты жұрт былғап кемітпесін бағасын
- Жас көктем іреп жатқанда кәрі қысты қолға алып
Дүлей Күршім,сен неге арнаңды бұздың долданып?

Толық

Қарап көріңіз