Өлең, жыр, ақындар

Тынықсын, тимеңдер адамға

  • 29.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4111
Шаршаған адамның ажарын
Көре алман қиналмай ішімнен.
Тартқанмын өзім де азабын,
Түсінем, бәрін де түсінем.
Жарық пен желден де шаршаймыз,
Сену де, сүю де еңбек қой.
Сыйластық жеңіл деп кім айтар?
Ол-дағы қиыннан келмек қой.
Үрку де, қорқу да зор бейнет,
Шаршаймыз кейде біз шаттықтан.
Шаршаймыз кейде біз жаттықтан,
Шаршаймыз кейде біз сақтықтан.
Демалу керек қой әркімге,
Тынықсын, тимеңдер адамға.
Ертең де күш керек қоғамға,
Ертең де күш керек заманға.
***
Ақ шаңдақ ақсаңдап барады,
Оқ тиген жаралы қояндай.
Бір жүріп, бір демін алады,
Жатыр жел жүгіртер оянбай.
Ақша бұлт мүлгіп тұр төбеде
Аспанға жағылған бояудай.
Ұсайды ол жағылған желкенге,
Жатыр жел желпінтер оянбай.
Орман тұр жапырағын бүркеніп,
Сәждеге маңдайын қоярдай.
Амалсыз тағдырға тұр көніп,
Жатыр жел сілкінтер оянбай.
Тұршы, жел, ұйқыңнан, қозғалшы,
Шулатшы орманды сілкумен,
Жосылта тағы бір айдашы
Шаңдарды, бұлттарды іркілген!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тіге ғой

  • 0
  • 0

Тіге ғой, сәулешім, кестеңді,
Кестеле ақшылға көкпенен.
Түсірші жазғы бір кешті енді
Бояуы сиқырдай жіппенен.

Толық

Уақыт

  • 0
  • 0

Уақыт ұшып барады от қанатты,
Жақындатып жырақтан болашақты.
Кәрі ойлайды бүгінге берешекті,
Жас ойлайды ертеңнен алашақты.

Толық

Майданнан хат

  • 0
  • 0

Келді хатың қысқа жазған
Сағындырған жыл құсындай;
Көп махаббат алдым аздан,
Болсын хаттың бәрі осындай.

Толық

Қарап көріңіз