Өлең, жыр, ақындар

Кездеспей жан мен ойы сұңғыла жан

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3502
Кездеспей жан мен ойы сұңғыла жан,
мен жиі жалғызсырап тұнжырағам.
Бойымды үйретер кез болса-дағы
үмітке жерік көңлі құрғыр алақ!
Шағылып тауым әйел, еркегінен
пенделік қылықтардан жеркеніп ем.
Көңілім қалған талай
адамдардан
ойы да, сезімі де келте кілең.
Түңілсем сөз бен ісі жалаң жаннан,
көрінер түйсіксіздей тәмам жалған.
Мен бірақ түңілмеймін
жүрегімен
халықтың әнін салған адамдардан.
Мәңгіге күнің шығып тұра ма алдан —
құлжадай құздан тайған құлар арман.
Мен бірақ түңілмеймін
жат біреудің
қосылып қайғысына жылағаннан.
Өз балам, өз жайым деп күбірлеуден
аспайтын адамдардан түңілген ем.
Мен бірақ үміт күтем
жылап жатқан
сәбиге жаны шығып жүгіргеннен.
Мен талай құлазығам, күдіктенгем.
Жанымды жарақаттан тіліктенген —
келемін Жер бетінде
жамап, жалғап
осындай күміс тінді үміттермен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әзіл

  • 0
  • 0

Жабырқап жүргеннен бе жүдеп кей күн –
елпіл жоқ, меңіреу бір түнектеймін.
«Аспаннан құлап қапты – анау жерде
Күн жатыр!» – десе біреу, дір етпеймін.

Толық

Ағалар

  • 0
  • 0

Сүйсініп сөз еткенде тұлғаңды әркім,
мен талай мақтаныштан нұрланғанмын.
Аққудай жеңгелерім жандарыңда,
көркі боп жүруші еңдер думандардың.

Толық

Қызғаныш

  • 0
  • 2

Мен қайтсем екен?
Мынау денем өртеніп, барады ысып.
Кетсем бе әлде сандалып арақ ішіп?..
Менен гөрі бақытты-ау әркімдердің

Толық

Қарап көріңіз