Өлең, жыр, ақындар

Мансап үйі

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 3719
Мансап үйі – қақпақты қыш құмыра,
енсең орар рақат ыстығына.
Өскен сайын мансаптың баспалдағы
соғұрлым мол былығы, бықсығы да.
Ардың мұнарасы деп ығында ықтар
ұғынатын бұл үйді бұрын жұрттар.
Ізгілік деп жар салып, ал өзінен
тарайды екен айла мен зұлымдықтар.
Онда орын жоқ бұралқы адалдарға,
адалдықты ту етер заман бар ма.
Мансап үйі түшкірсе, «жәрекім» деп
жығылғандар жақындап барар ханға.
Түкке тұрмас еңбегің – киелі ісің,
ісің еленбейтінін түйеді ішім.
Өзіңді адам сезініп жүру үшін
болуы шарт бір дөкей сүйенішің.
Онсыз аттай алмайсың қарға адымға,
қажет емес ісің бе, салмағың ба.
Мансапты орта септейді әр адамды:
«Мынауыңның кім тұр, - деп, - әр жағында?»
Онда әркімге бұйырмас төр іргесі:
жерлес, туыс… ерсі екен мұның несі?!
Қылмысы ортақ жолдасы, ең аяғы
күні түсер біреудің көңілдесі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезеңнен қарайсың

  • 0
  • 0

Терезеңнен қарап тұрып күлесің,
сүйген қызы күтіп жүрген жігітке,
ал ол болса,
махаббаттың осындай

Толық

Бойыңды жастай түзедің

  • 0
  • 0

Бойыңды жастай түзедің –
қылықты, сәнді қыз едің,
жаныңа, сұлу көркіңе
ұмтылып өткен жүз ерін.

Толық

Жолаушыдай тым суыт көктем өтіп, жаз да ауды

  • 0
  • 0

Жолаушыдай тым суыт көктем өтіп,
жаз да ауды.
Сүмбіледе су суып,
қарашада қар жауды.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер