Өлең, жыр, ақындар

Қойсын ба мыс жебедей жұрт наласы

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 2440
Қойсын ба мыс жебедей жұрт наласы –
не мықтың жетіп тұрған бұлтқа басы
қалпақтай ұшар бір күн көз ашқанша,
тайғанап қара жерден құт тағасы.
Шалқаңнан түсіп оңбай жатқаныңда,
көп пенде кеше жүрген қапталыңда
кетіп еді сырт айналып сенен бәрі,
сіңгендей батпа құмға.
Сол кезде бақыт құсың ұшты жылдам,
айрылдың болмысыңнан ысқырынған.
Басыңды мен сүйеп ем сонда сенің
жиіркенбей кескен-келі ұсқыныңнан.
Десек те сатпас адам жақсылығын,
(кей жанда жақсы жайлы тапшы ма ұғым?),
өртеді жүрегімді бүгін маған
істеген арамдығын, нас қылығың.
Жаманға тау да аласа, өр де нашар,
адалдық, түбі адамға сол қарасар.
Көртышқан күн нұрына орасаң да,
бәрі бір көрге қашар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шындық

  • 0
  • 0

Сырт көзге өз-өзімнен мықтысынып,
төрт жағым құбыладай көрінуге
немесе жиын-кеште жұрт тұшынып
тыңдардай ән боп шалқып төгілуге

Толық

Анамен қоштасу

  • 0
  • 1

Анажан, егілме сен, елжіреме,
жас құсың қанат қақты енді міне.
Аттасам алыстағы қиырларға,
жүр екен әлде неғып деп жүдеме.

Толық

Шаңырақ

  • 0
  • 1

Бас қатырма баққа да, бұйымға да:
тірліктегі жұмағың үйің ғана.
Шатынап тұр, ал, менің шаңырағым –
келін жуас, қыз ойсыз, қиын бала.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер