Өлең, жыр, ақындар

Тіл табудың жүрмін–ау таппай да ебін

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 7352
Тіл табудың жүрмін – ау таппай да ебін,
маған біреу шашады оттай демін:
«Қайғыма ортақ болмадың, сүйтпедің» – деп,
өз тірлігім, өз қайғым жоқтай менің.
Көңіл деген сұлуды жықпай жүрек,
кейде соны ойланбай ықтайды кеп.
Өкпелейді адамдар бір-біріне
мені неге түсініп ұқпайды деп.
Оралмайды өлгендер – жыла, мұңай,
өмір солай қашан да сынағы бай.
Қасіретімді бөліс деп міндетсиміз
қайғымызға басқалар кіналыдай.
Жұрт жүргендей ісі жоқ, жаңғақ шағып,
қайғыға ортақ етеміз зарлап, талып.
Менің ішімдегіні біліп ал деп
дәметеміз, өзгеге салмақ салып.
Жырақтаса, көреміз жауыз жандай,
міндетсімей жүрмейміз, арызданбай.
Өз тірлігін қоя сап жұрттың бәрі
көңілімізді табуға қарыздардай.
Мені, жұртым, жазғырма, ессіз деме,
басқалардан өзге боп өстім неге?
Міндетсиді жұрт неге? Өтсем деймін
арқалатпай қайғымды ешкімге де.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыр қазағының қартайғандағы сөзі

  • 0
  • 0

Далада өстік
арғымақ аттың жалынан тартып мінуді біздер армандап
(жаяулап кешкен тіршілік құрысын таңдайың кеуіп,
тал қармап!)

Толық

Олар өлең оқиды

  • 0
  • 0

Қадалғанда сенің жарқын жанарың,
жырларымның шатастырдым беттерін.
Әуенінен жаңылғандай бар әнім,
ақылымды қарға көміп кеткенің.

Толық

Туған жер

  • 0
  • 0

Қайда жүрсем, өзіңе оралғанша асықтым,
әлем шексіз болса да, саған ғана ғашықпын.
Сен сарайсың құздағы құлата алмас ғасыр да,
көкшіл аспан күмбез боп төңкерілген басында.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер