Өлең, жыр, ақындар

Заман құлқы

  • 31.03.2018
  • 0
  • 3
  • 5263
Жерім жатқа тапталып,
шаңға айналды даламыз.
Досым мені жат танып,
алшақтады арамыз.
Әнім жұртқа ұнамай,
жат айқайға бас ұрдық.
Салт-сәнімді, сұрамай
жалмап жатыр ғасыр-жұт.
Дәстүрімді, жырымды
паш етуге қымсынам.
Жоғалтыппын бұрынғы
жоқтауымды сыңсыған.
Қырқып жатқан қай шалғы –
біле алмадым сенделіп.
Жақсы менен жайсаңды
жоқтау айтпай жерледік.
Кінәліні іздеп сандалма –
заманның құлы – жан біткен.
Арзан мына жалғанда
адамның құны ақ жіптен.



Пікірлер (3)

Ақпар Альбина Нұрболатқызы

Мен бұл өлеңдерді жақсы көремін.

Айым

Маған " Заман құлқы" деген өлең ұнады

Айым

Керемет

Пікір қалдырыңыз

Үш қара

  • 0
  • 0

Мен туған үш ауыл бар бұл далада,
тұрады бір-біреуі мың қалаға:
Қарауыл, Қарауылкелді, Қарасазым, -
мен үшін үшеуі де құндақ-ана.

Толық

Қызғаныш

  • 0
  • 2

Мен қайтсем екен?
Мынау денем өртеніп, барады ысып.
Кетсем бе әлде сандалып арақ ішіп?..
Менен гөрі бақытты-ау әркімдердің

Толық

Сұңқар ғана сұңқарға серік болар

  • 0
  • 0

Сұңқар ғана сұңқарға серік болар,
сонысымен сенімді, көрікті олар.
Бұл жалғанда қарға да қарғалармен
өлімтікке жапырлай келіп қонар.

Толық

Қарап көріңіз