Өзіңе өкпелегенім - мұңданып төккен өлеңім
- 0
- 0
Өзіңе өкпелегенім -
мұңданып төккен өлеңім;
соншалық ашуланғаным -
жаныммен ашынғандағы үн;
Заман құлқы
Жерім жатқа тапталып,шаңға айналды даламыз.
Досым мені жат танып,
алшақтады арамыз.
Әнім жұртқа ұнамай,
жат айқайға бас ұрдық.
Салт-сәнімді, сұрамай
жалмап жатыр ғасыр-жұт.
Дәстүрімді, жырымды
паш етуге қымсынам.
Жоғалтыппын бұрынғы
жоқтауымды сыңсыған.
Қырқып жатқан қай шалғы –
біле алмадым сенделіп.
Жақсы менен жайсаңды
жоқтау айтпай жерледік.
Кінәліні іздеп сандалма –
заманның құлы – жан біткен.
Арзан мына жалғанда
адамның құны ақ жіптен.
Пікірлер (3)
Пікір қалдырыңыз
Көрген емес жанымды жасқап елім
- 0
- 0
Көрген емес жанымды жасқап елім,
мүмкін жасқамағаннан асқақ едім.
Дұшпаным жоқ жырымды көре алмаудан
жек көретін жандардан басқа менің.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
Ақпар Альбина Нұрболатқызы
Мен бұл өлеңдерді жақсы көремін.
Айым
Маған " Заман құлқы" деген өлең ұнады
Айым
Керемет