Өлең, жыр, ақындар

Күн

  • 31.03.2018
  • 0
  • 1
  • 7633
Сарғайып талып шықты да,
сазарып барып батты Күн,
шашыратып алып шаттығын,
жинай алмасын ұқты ма,
торлады Жерді бұлт-күнә.
Қара ниеті адамның;
көңіл-кеуденің тарлығы;
ашылған бейуақ араның –
қара бұлт болып барлығы
бүркеді бетін жан, ардың.
Күн көзін қадап құмартқан
жап-жасыл жердің жамалы
жасаурап жарқын жанары,
қасіреттен күйіп мұнарытқан,
жаны сау жер жоқ бір аттам.
Қалмады мөлдір бір бұлақ,
жейдесі жыртық, жаны ауру
жерді аяп жаны шығады,
сары уәйім шегіп Күн жылап,
шығады содан сарғайып,
батады содан тұнжырап.



Пікірлер (1)

Каракат

Кун мен тун туралы такпактар керек

Пікір қалдырыңыз

Мен бір қызық адаммын

  • 0
  • 2

Мен бір қызық адаммын:
қатал тағдыр сілкілеп мың сынаған,
құлап-тұрып, сонда да тыншымаған.
Жұртқа деген ызадан булыққанда,

Толық

Өмір - сен

  • 0
  • 0

Балалық шақтың әнімен,
балауса, балғын сәнімен
ертегілердің елінен
еркелей басып келіп ем.

Толық

Әкімдер

  • 0
  • 0

Бабамыз атанғанмен қыр арланы,
миына көп қонбаған құран жағы.
Бас ұстап, билік айтып төрде отыру –
ежелден қазағымның бір арманы.

Толық

Қарап көріңіз