Өлең, жыр, ақындар

Күн

  • 31.03.2018
  • 0
  • 1
  • 7644
Сарғайып талып шықты да,
сазарып барып батты Күн,
шашыратып алып шаттығын,
жинай алмасын ұқты ма,
торлады Жерді бұлт-күнә.
Қара ниеті адамның;
көңіл-кеуденің тарлығы;
ашылған бейуақ араның –
қара бұлт болып барлығы
бүркеді бетін жан, ардың.
Күн көзін қадап құмартқан
жап-жасыл жердің жамалы
жасаурап жарқын жанары,
қасіреттен күйіп мұнарытқан,
жаны сау жер жоқ бір аттам.
Қалмады мөлдір бір бұлақ,
жейдесі жыртық, жаны ауру
жерді аяп жаны шығады,
сары уәйім шегіп Күн жылап,
шығады содан сарғайып,
батады содан тұнжырап.



Пікірлер (1)

Каракат

Кун мен тун туралы такпактар керек

Пікір қалдырыңыз

Кітаптар

  • 0
  • 0

Күн нұры мен сау тамыр гүлдетеді бұтақты,
махаббат пен ұзақ жол туғызады кітапты.
Егер оның ішінде елдің иісі болмаса,
сұлу қызбен сүйіскен ердің иісі болмаса,

Толық

Ат мінсем, құйындатып

  • 0
  • 1

Ат мінсем, құйындатып,
қалмаймын жігіттерден.
Айтыссам жиында, тек
жеңістен үміттенем.

Толық

Өзіңді жерлеп келіп, жапа-жалғыз отырмын

  • 0
  • 0

Өзіңді жерлеп келіп,
жапа-жалғыз отырмын. Меңіреумін.
Айналамда қыстыққан еңіреулі үн...
Әлем деген қап-қара бұлтқа оранып,

Толық

Қарап көріңіз