Қоштасарда
- 0
- 0
Қоштасу кезі келгенде
жаутаңдап маған қарадың.
"Жүрмейсің бірге сен неге?"
Дегендей болды жанарың.
Күн
Сарғайып талып шықты да,сазарып барып батты Күн,
шашыратып алып шаттығын,
жинай алмасын ұқты ма,
торлады Жерді бұлт-күнә.
Қара ниеті адамның;
көңіл-кеуденің тарлығы;
ашылған бейуақ араның –
қара бұлт болып барлығы
бүркеді бетін жан, ардың.
Күн көзін қадап құмартқан
жап-жасыл жердің жамалы
жасаурап жарқын жанары,
қасіреттен күйіп мұнарытқан,
жаны сау жер жоқ бір аттам.
Қалмады мөлдір бір бұлақ,
жейдесі жыртық, жаны ауру
жерді аяп жаны шығады,
сары уәйім шегіп Күн жылап,
шығады содан сарғайып,
батады содан тұнжырап.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Жүректі оймен қамалап
- 0
- 0
Өзгелер қызық кешіп жатыр күліп.
Адамдар «ойнап-күлген күнә,» - дейді,
өздері сол күнәға батып жүріп.
Батсам деп күнәсына адамдардың,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Ереке
Өте кушты -
Ереке
Супер -
Бейбарыс
Өте мағыналы жыр!Маған қатты ұнады -
Мұхаммеди Нұрбике
Қазақ хандығының құрылуы және қазақ хандары
Каракат
Кун мен тун туралы такпактар керек