Сен қайда жүрсің
- 0
- 0
Сен осы қайда жүрсің –
мұңайтып мені осынша, сағындырып,
жанымды, жүрегімді жалын қылып,
ешкімге ұқсамайтын күн бейнеңді
Күн
Сарғайып талып шықты да,сазарып барып батты Күн,
шашыратып алып шаттығын,
жинай алмасын ұқты ма,
торлады Жерді бұлт-күнә.
Қара ниеті адамның;
көңіл-кеуденің тарлығы;
ашылған бейуақ араның –
қара бұлт болып барлығы
бүркеді бетін жан, ардың.
Күн көзін қадап құмартқан
жап-жасыл жердің жамалы
жасаурап жарқын жанары,
қасіреттен күйіп мұнарытқан,
жаны сау жер жоқ бір аттам.
Қалмады мөлдір бір бұлақ,
жейдесі жыртық, жаны ауру
жерді аяп жаны шығады,
сары уәйім шегіп Күн жылап,
шығады содан сарғайып,
батады содан тұнжырап.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Сағындым, аға, сізді
- 0
- 0
Ардақты әке, асыл жар жанұяға,
сіздей адам болса ғой әр ұяда…
Біз қиналсақ, "қарағым" деуші едіңіз,
жүрмін Сізді сағынып, Әди аға!
Каракат
Кун мен тун туралы такпактар керек