Өлең, жыр, ақындар

Сауал

  • 31.03.2018
  • 0
  • 1
  • 4994
Малдан бездік бейнеті белшеден деп,
қойдық құдық қазуды жер шемен деп.
Жұмыс іздеп балаға сабыламыз,
жаны тыныш отырар – кеңсе жөн деп.
Шұбат қайда білмейміз, қайда қымыз,
ақ араққа айналды айранымыз.
Бала аузына алмайды ірімшікті –
балды қосып қайнатып, май жағыңыз.
Орман етер өзге жұрт тақырды егеп,
күлкі етеміз, жатпаймыз ақылды елеп.
Пысқырмаймыз өнер мен ғылымыңа –
жастай басын баланың қатырма деп.
Айқай шықса, ән дейміз көңіл бұрып,
күй «тартамыз», темірді темірге ұрып.
Атқа мінсек, мәңгілік түспейтіндей,
жаяуларды жасқаймыз шегіндіріп.
Қозысы да өзгенің – кілең егіз,
біздің қойдан егізді тілемеңіз.
Есесіне, кісімсіп өзді-өзіміз,
бірімізге-біріміз шіренеміз.
Қарның тойса, қарқылдап күлкің ғажап,
жалмап жұтып жатса да жұртыңды азап.
Қос кеменің құйрығын ұстаймын деп
қайда барып тынасың, шіркін қазақ?!



Пікірлер (1)

Алия

Өте керемет маған ұнады
Тек алға

Пікір қалдырыңыз

Солтүстік теңізде

  • 0
  • 0

Самал ескен теңіздің жағалауын
Не жасаған бұралқы ана қауым:
түтіндетіп, ішіп-жеп, тарпаң жүріп
басқан жерін кетеді талқан қылып.

Толық

Мына Жердің күшін-ай

  • 0
  • 1

Мына Жердің күшін-ай!
Әулие екен Ньютон дегендерің.
Тартылыстар талқысын жеңем дедім,
жердегінің бәрінен жырақ кетіп,

Толық

Тағдырмен кездесу

  • 0
  • 0

Билеп жүрдік. Жанарыңыз
қадалады.
Жазық маңдай,
неткен сұлу жамалыңыз,

Толық

Қарап көріңіз