Өлең, жыр, ақындар

Сауал

  • 31.03.2018
  • 0
  • 1
  • 4895
Малдан бездік бейнеті белшеден деп,
қойдық құдық қазуды жер шемен деп.
Жұмыс іздеп балаға сабыламыз,
жаны тыныш отырар – кеңсе жөн деп.
Шұбат қайда білмейміз, қайда қымыз,
ақ араққа айналды айранымыз.
Бала аузына алмайды ірімшікті –
балды қосып қайнатып, май жағыңыз.
Орман етер өзге жұрт тақырды егеп,
күлкі етеміз, жатпаймыз ақылды елеп.
Пысқырмаймыз өнер мен ғылымыңа –
жастай басын баланың қатырма деп.
Айқай шықса, ән дейміз көңіл бұрып,
күй «тартамыз», темірді темірге ұрып.
Атқа мінсек, мәңгілік түспейтіндей,
жаяуларды жасқаймыз шегіндіріп.
Қозысы да өзгенің – кілең егіз,
біздің қойдан егізді тілемеңіз.
Есесіне, кісімсіп өзді-өзіміз,
бірімізге-біріміз шіренеміз.
Қарның тойса, қарқылдап күлкің ғажап,
жалмап жұтып жатса да жұртыңды азап.
Қос кеменің құйрығын ұстаймын деп
қайда барып тынасың, шіркін қазақ?!



Пікірлер (1)

Алия

Өте керемет маған ұнады
Тек алға

Пікір қалдырыңыз

Жақсылар жаман болып шықты бүгін

  • 0
  • 0

Жақсылар жаман болып шықты бүгін.
Тұнжырап тұрып алды бұлтты күнім.
Әулие дегендерім арамза екен,
салды ма біздің елге жұт құрығын?

Толық

Айтыс

  • 0
  • 0

Кейбір біздің ағалар
сөз сөйлеуге керемет.
Ал балаға қамқорлық
онша емес қой, не керек!

Толық

Қараңыздар ізетпен қыз бала деп

  • 0
  • 0

Қараңыздар ізетпен қыз бала деп,
бұлданбаймын мен бірақ сыздана кеп.
Азаматсып топтарда билік құрып,
сыйлағанға масайрап бұзбан әдеп.

Толық

Қарап көріңіз