Өтеміс абыз

Күлікте: Жаңабатыр, Жанақ болды,
Өтеміс әулиелік алған жолды.
Өлгенде, моласының ортасынан
Үстіне екі қайың белгі тұрды.
Мінезі тірісінде қызық екен,
Басқадан шарапаты озық екен.
Күндіз - ораза, түндерде намаз оқып,
Ерте-кеш оқығаны: "Сызық" екен.
Бір күні сахар шақта тұра келген,
Бір ұры жент ұрлауға үйге кірген.
Жент ұрлап жатқанында біле қойып,
Өтекең сол ұрыға:
- Бұл не? - деген.
- Ей, балам, тойғанынша жент же! - деген,
- Және де ал бірер күндік азық! - деген.
- Оянса, қатын саған азап салар,
Шырағым, кім болсаң да, епте! - деген.
Ұрыға сөйтіп қылған меһірмандық,
Қылмаған тірлігінде еш жамандық.
Тағы да бір кішкене хикаясын
Кеткен соң еске түсіп жаза салдық.
Карасу қарағайлы - ел жайлаған,
- Мал сат! - деп, қатын-бала ойбайлаған.
"Керуенге пұл қыдыртқан сатайын!" - деп,
Қосақтап бір - екі қой сонда айдаған.
Жөнелген жаяу айдап сонда зордан,
Сол кезде намаздыгер уақыты болған.
Екі бас намаз оқып тұрған шақта
Кетіпті қасқыр қуып қойды жолдан.
Тұрыпты сонда көңілі малға қызбай,
Сол қарап кеткен қойға мойын созбай,
Бойында шарапаты бар адам екен,
Намазын оқи берген тіпті бұзбай.
Надан жұрт қарап тұрған бұған күлген:
- Намазшыл не еткен адам есер?! - деген.
- Әкетті қасқыр қуып, қырдан асып,
Бере ме - бұған Құдай намаз?! - деген.
Намазын сол асықпай бітіріпті,
Аяңдап, кеткен қойды енді іздепті.
Оралып, екі қойға, қосақталған,
Қалыпты қасқыр өліп, есті кепті!
Бостан-бос екі қойы аман тұрған,
Қалыпты қасқыр өліп қойды қуған.
Намаздың шарапаты солайша боп,
Өтеміс сондай үлкен абыз болған.

---