Өлең, жыр, ақындар

Нәпсі аджаһа

  • 10.08.2018
  • 0
  • 0
  • 5369
Дүние, ойлай берсем, жалған дейді,
Әркімді әлекке тек салған дейді.
Дүниені өле-өлгенше қуып-қуып,
Ауызы аңқиып [құр босқа] қалған дейді.
Хикаят сөз бастайын әуел бастан,
Бұл күнде жүйрік қайда таптан асқан?!
Сөзімді құп тыңдайтын ғазиз болса,
Хикаят сөз жазайын біраз дастан.
Заманды жылдан-жылға қуландырды,
Бойыңды алтын-күміс буландырды.
Келгенде жүз тоқсанға бір өлім бар,
Көзіңді әлі-ақ бір күн суландырды.
Дүниеден неше-неше өтті-ау жандар,
Құдайдан зар жылайды қорыққандар.
Кеудемде түрлі-түрлі уақиғам бар,
Айтайын, тыңдасаңыз, жарандар!
Өтіпті бізден бұрын мүр салдары,
Дүниеден өтпеймін деп соның бәрі.
Қызығы бір күнгідей болмайды екен,
Патшалық, тақта тұрып, құрсаң-дағы!
Арасы — топырақ пен алтын, күміс,
Ағаштың бәріне де бітпес жеміс.
Біреу - бай, біреу - жарлы, біреу - кәріп,
Дүниені жаратқан жоқ тіпті тегіс.
Алтыннан жер астында кімге пайда?
Дүниеде ажал келсе, болмас айла,
Болмағың жақсы-жаман Құдіреттен,
Шөп шықпас, су жүрмесе терең сайға!
Біз - түлкі, ажал бүркіт қоймайтын,
Нәпсіміз бір аждаһа тоймайтұғын.
Күнәмыз - мықтап тиген ол бір киім,
Нәрсеге одан басқа болмайтұғын!
Тіліміз өткір қылыш қойған қайрап,
Жұғады отыз тісің, нәпсің шайнап.
Тамырың алпыс екі жіп секілді
Бекітіп дүниені қойған байлап!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәшһүрдің ақындығымен қоштасқаны

  • 0
  • 0

Таусылып сабырым менің түгел бітті,
Аң біткен: адал, арам - бәрі кетті.
Орнына арыстанның қалып қасқыр,
Аңға ертті тазы орнына төбет итті.

Толық

Суырдың өлеңі

  • 0
  • 0

Ал, суырдың естіп пе едің әңгімесін,
Құдайға құл болған жан адал жесін.
Ағайынды аң екен: суыр, тышқан,
Айтайын інде жатып көрген ісін.

Толық

Тәтиді жоқтау

  • 1
  • 0

Қара бір таудың жылғасы,
Халқының бағлан құлжасы,
Сүйіндіктің ағасы,
Алтыннан салған сырғасы,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар