Жігіт назы

Жастықтың заманы өтті жалдайтұғын,
Өмірдің уақыты жетті алдайтұғын.
Көз салып, көңіл қалап (қалып), тауды алып,
Баяғы күй[ің] бар ма таңдайтұғын?!
Қолға алып, жүрек (иүрек) танып, өрнек салып,
Бишіктен сегіз өрім талдайтұғын.
Дәм танып, ғашығың жанып сүйіп,
Сағызды шелегімен балдайтұғын!
Жоғалып бізден қалып, қайда барып,
Ұзақ түн әзіл-ойын қанбайтұғын!
Су шалып, өшіп қалып, бықсып жанып,
Бір отқа душар болдық жанбайтұғын!
Тұрса-шы буынға (бойға) ырғалып, қолын салып,
Қандай жан ақыл-естен танбайтұғын?!
Бұл қалыптан құр қалып, назаланып,
Күншілдер, жамандар (иамандар) көп шамдайтұғын!
Бойды көріп, көре алмай, шәу-шәу үріп,
Қаншық иттей түн бойы талмайтұғын!
Ежелден құны бардай өшіп-өліп,
Артыңнан сонша несі қалмайтұғын?!
Күн батар кешке таман таудан асып,
Шапақтан қызыл алтын нұры тасып.
Ақшамның қараңғылық мезгілінде
Қосылар екі ғашық асып-сасып.
Күн батар кешке таман мұнарланып,
Ойнайды екі ғашық құмарланып.
Ақ үйдің оң жағында жатар ма еді
Бүркіттей түлкі алған жұмарланып?!
Боз үйден күйеу шығар қадам басып,
Алдынан қалыңдығы есік ашып:
"Келгенше енді айналып, кім бар, кім жоқ,
Қалқатай, тілінді бер, аузыңды ашып!"

---