Жыр алыбы

(Ленинградтағы Жамбыл көшесі)

Жамбыл даусы саңқ етті құлағыма,
Жақсы жыр жан қысылса туады да.
Жаңғырып жатты үні алатаудан,
Жүз жастың жеңдірмеген тұзағына.
Шабыт келді, жол тартты ұзағына.
Жыр — алыбы, жыр толғап, қазады да!
Жарысып домбырамен дауыс кетті
Қарлықпас, әрі өктем, ызалы да!..
Тебірентті, толқытты өлең — көгін,
Жырмен демеп, Ленинград өрендерін!..
Жауына жауынгермен бірге аттанып,
Тоқсанда атқа қонды, кемеңгерім!
Қарт жырау, шықты осылай ел ішінен,
Өршіл үн, үдей соқты өрісінен.
Өлең — дауыл, борады үсті-үстіне,
Құттықтап Совет елін — жеңісімен!
Бүкіл әлем естіді қас қағымда,
Қалды үні Ленинград аспанында.
Әлі де толғанып тұр Жамбыл атам,
Қаланың ең биіктеу, бас жағында!..

---