Өлең, жыр, ақындар

Асау

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1854
Шың баурайы бұйығады дым бүркіп,
Тығылады қою тұман
Шыңға үркіп.
Бұның бәрі жылқышыға түк емес,
Үйретіп жүр асауларды шыңғыртып.
Жаужүрек боп өскен олар жастан-ақ,
Жалында ойнар жабағының ноқталап.
Ойнақ салып сыртқа шықса сәйгүлік,
Қайырады құрықпенен қақпалап.
Шыңғырады, асау шыңға өрлейді,
Долданады, көкке ыршиды, терлейді.
Дүлей күшке сенгенменен бірақ та,
Жылқышы оған енді ерік бермейді.
Қалшылдайды ашу билеп денесін,
Шырқырайды шақырғандай енесін.
Енді тіптен тулағаннан не пайда,
Құрық түсті, көнбесең де
Көнесің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарагер

  • 0
  • 0

Қамшылай жөнелгенде Қарагерді,
Бұрқ етіп артында шаң қала берді.
Қарагер қанат бітіп бұлдырайды,
Жолдағы тамсандырып тана көлді.

Толық

Жалын

  • 0
  • 0

Көңіл — перне абайсыз басып қалып,
Толастады дауыл-күй,
Тасып барып.
Есіліп тұрсыншы бір сол нәзік ән,

Толық

Күндер

  • 0
  • 0

Жақсы күндер, жайсаң күндер, шат күндер,
Ол да менен бір керегін таптым дер.
Табылмаса қарғыс айтып ақынға,
Айсыз түнде тұңғиыққа баттым дер.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар