Өлең, жыр, ақындар

Асау

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1624
Шың баурайы бұйығады дым бүркіп,
Тығылады қою тұман
Шыңға үркіп.
Бұның бәрі жылқышыға түк емес,
Үйретіп жүр асауларды шыңғыртып.
Жаужүрек боп өскен олар жастан-ақ,
Жалында ойнар жабағының ноқталап.
Ойнақ салып сыртқа шықса сәйгүлік,
Қайырады құрықпенен қақпалап.
Шыңғырады, асау шыңға өрлейді,
Долданады, көкке ыршиды, терлейді.
Дүлей күшке сенгенменен бірақ та,
Жылқышы оған енді ерік бермейді.
Қалшылдайды ашу билеп денесін,
Шырқырайды шақырғандай енесін.
Енді тіптен тулағаннан не пайда,
Құрық түсті, көнбесең де
Көнесің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл де бір жас орман

  • 0
  • 0

Көңіл деген бір жас орман сыңсиды,
Орман түні жайлап бірде тыншиды.
Дауыл, дауыл жапырағын жұлмалап,
Қытымыр қыс балтырынан шымшиды.

Толық

Жанарыңнан таң күліп

  • 0
  • 0

Кетер сенің жүрегіңнен балқып таң,
Күлкің сенің айдын бетін шалқытқан.
Көңіліңнен анау ұлы тауларға,
Әппақ болып мәңгі-мәңгі қар жұққан.

Толық

Естай ауылына барғанда

  • 0
  • 0

Иіліп тағзым еттім,
Естай ақын,
Келеді жүректерде өшпей атың.
Артыңда ұрпағың бар қашан дағы,

Толық

Қарап көріңіз