Өлең, жыр, ақындар

Асау

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1837
Шың баурайы бұйығады дым бүркіп,
Тығылады қою тұман
Шыңға үркіп.
Бұның бәрі жылқышыға түк емес,
Үйретіп жүр асауларды шыңғыртып.
Жаужүрек боп өскен олар жастан-ақ,
Жалында ойнар жабағының ноқталап.
Ойнақ салып сыртқа шықса сәйгүлік,
Қайырады құрықпенен қақпалап.
Шыңғырады, асау шыңға өрлейді,
Долданады, көкке ыршиды, терлейді.
Дүлей күшке сенгенменен бірақ та,
Жылқышы оған енді ерік бермейді.
Қалшылдайды ашу билеп денесін,
Шырқырайды шақырғандай енесін.
Енді тіптен тулағаннан не пайда,
Құрық түсті, көнбесең де
Көнесің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүю үшін

  • 0
  • 0

Жүрегім бар сүю үшін жаралған,
Соғады ұдай жалын алып жанардан.
Төңіректен әнге, күйге малынып,
Тоғысады бір өзінде бар арман.

Толық

Періште көңіл

  • 0
  • 0

Сыбырлап құлағыма сұлу үнің,
Тұрғандай айтып маған сыры,
Мұңын...
Сезімін сақтай білген сұңғақ бейнең

Толық

Қаратал әсерлерінен

  • 0
  • 0

Ел екенбіз ежелден-ақ туысқан,
Кезі бар ма арамыздың суысқан.
Салты менен қалпы бірге ағайын,
Нарын мен ет —

Толық

Қарап көріңіз