Өлең, жыр, ақындар

Асау

  • 16.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1593
Шың баурайы бұйығады дым бүркіп,
Тығылады қою тұман
Шыңға үркіп.
Бұның бәрі жылқышыға түк емес,
Үйретіп жүр асауларды шыңғыртып.
Жаужүрек боп өскен олар жастан-ақ,
Жалында ойнар жабағының ноқталап.
Ойнақ салып сыртқа шықса сәйгүлік,
Қайырады құрықпенен қақпалап.
Шыңғырады, асау шыңға өрлейді,
Долданады, көкке ыршиды, терлейді.
Дүлей күшке сенгенменен бірақ та,
Жылқышы оған енді ерік бермейді.
Қалшылдайды ашу билеп денесін,
Шырқырайды шақырғандай енесін.
Енді тіптен тулағаннан не пайда,
Құрық түсті, көнбесең де
Көнесің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төріне жүрегімнің ұя салған

  • 0
  • 0

Өрінде отырсам да Алматының,
Алыстағы езіңмен жалғас үнім.
Үніңнен үзіліп тұр толқынды күй,
Асатын сырластықтан бар ма шырын.

Толық

Қыран

  • 0
  • 0

Қырандар бар қырымда самғайтұғын,
Қанаты қанша ұшса да талмайтұғын.
От көзінен мүлт кетпес қыр тағысы,
Шың да жоқ ол шарықтап бармайтұғын.

Толық

Әже әлдиі

  • 0
  • 1

Әлди-әлди, бөбегім, балапаным,
Сен үшін кеудемнен нұр тартамын.
Қыран болып самғарсың,
Төменде қалып заңғар шың.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер