Өлең, жыр, ақындар

Туған жердің бұлағы

  • 02.09.2018
  • 0
  • 1
  • 23472
Толқыны асыр салған бағы қырда,
Керемет бұлқыныс бар ағынында.
Соқтырған жүрегімді қанымдайсың,
Тулаған алпыс екі тамырымда.
Жалтақтап басқа жаққа бұрылмайсың,
Жүретін жолың да айқын,
Жырың да айқын.
Төгіліп күлте жалы күн астында.
Күмбірлеп,
Кісінеген құлындайсың.
Құясың езің туған Ана-көлге,
Болады сені сәби бала деуге.
Түн бойы дөңбекшимін әзіңе ұқсап,
Бауырымды басып жатып қара жерге.
Жағасын самалымен желпіп-желпіп,
Балауса көк құрағын желкілдетіп,
Аңсаған арманымның дариясына
Өзімше құйсам екен еркін жетіп!
Жетем бе дегеніме,
Шыңға шығып,
Немесе,
Жоғалам ба, құмға сіңіп.
Адасып тұмандарда,
Кетем бе әлде,
Кеудеме адамға айтпас сыр жасырып.
Көз жасын тағдыр-дауыл үріп төккен,
Адасқан талай бұлақ,
Құрып кеткен...
Бөгде елдің мұхитына құйылғанша,
Арман жоқ,
Өз шеліме сіңіп кетсем!
Толқыны асыр салған бағы қырда,
Керемет бұлқыныс бар ағынында.
Соқтырған жүрегімді қанымдайсың
Тулаған алпыс екі тамырымда!



Пікірлер (1)

Секрет

Күшті

Пікір қалдырыңыз

Дауыл

  • 0
  • 0

Ақ боран ба, ақ дауыл ма,
соғады – ай көп бұрқақтап,
Ақ періште, ақ көбелек,
аспан төсін жүр қаптап,

Толық

Таң самалы

  • 0
  • 0

Теңіз ерте ұйқысынан оянды,
Толқын жүзі таң нұрына боялды.
Таң самалы тереземнен енгенде,
Көңіл қалай хош иісіне тоя алды.

Толық

Құс келгенде

  • 0
  • 0

О, достарым,
Құста қандай айып бар,
Қайтқан құсқа құшағыңды жайып қал.
Әлем — теңіз,

Толық

Қарап көріңіз