Өлең, жыр, ақындар

Гүлбахор

  • 03.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1435
Жаны нәзік,
Үлбірек мақтасындай,
Сазы нәзік
Айтатын жатқа тынбай,
Үні нәзік
Сайрампаз бұлбұлыңдай,
Қағып көрші жүректің қақпасын жай.
Қара шашы төгілген жібектейін,
Жанарына тұндырған Нурек көлін.
Ақша жүзі алаулап нұрланғанда
Тарқатады талайдың жүрек шерін.
Қияқ қасты,
Айқасқан қалың кірпік
Жібермей ме жігіттің жанын жылытып,
Сұлулығын әсемдеп сыңғыр күлкі,
Салтанатқа тұрғандай малындыртып.
Бар мінезі бойына жарасымды,
Еркелігі есті алған бала сынды.
Шын періште – Фарсының сол сұлуы
Тал бойына тоғытқан бар асылды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жан еді ғой аяулы

  • 0
  • 0

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.

Толық

Армысың, ақындардың бас қаласы!

  • 0
  • 0

Ешкімнің жоқ өзіңмен бәс-таласы,
Арнасы,
Аңыздардың бастамасы,
Тұратын күмбездері көкті тіреп,

Толық

Сырласу

  • 0
  • 0

Дауылды болды көктемдер,
Жауынды болды көктемдер.
Ақ талдар, мені сөкпеңдер,
Содан ба ерте ағардың.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер