Өлең, жыр, ақындар

Сөз бастасам, өтіне

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1461
Сөз бастасам, өтіне
Қапасты ойдан құтылардай көңіл де.
Қара сағат, қабырғаға қадалған
Куәсің сен тағдырдың мың сәтіне
Талайды әкеп өмірге,
Талайлардан жан алған.
Болар ма екен достасуға Сізбенен?
Қара сағат қабырғаға қадалған,
Куәсің сен қоштасуға
Жүздеген
Адамдарды алыстатқан адамнан.
Сынаптай сәт тіршілікте жоқ ісің,
Сырт-сырт тағдыр сенің үлкен үлесің.
Жүректердің қосқан бірге соғысын
Кездесуді тағы сен тек білесің.
Қара сағат, не өтпеді басыңнан?
Ырғағың сол бірақ шерлі кейде өнің.
Мен де жалғыз өстім сендей жасымнан
Өткен ұмыт, ал болашақ беймәлім.
Сен жеткіздің әуеніңмен тұрақты
Махаббаттың келіп, жылдам кетерін.
Қара сағат, қуанттың да жылаттың,
Не етемін?!
Нұрлы шақтар өтті-кетті, күрсінбен,
Шын бақыттың шымылдығын енді ашам.
Жүрегімнің дүрсіліндей сыртылмен
Өлерімді естіртесің сен қашан?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аманат

  • 0
  • 0

Туған бауыр, жүрегімде у, ішпей-жемей жаным мас,
Кез келеді қашсаң-дағы аттанатын сапарға.
Мен табынып жүргеніммен Мұқағали танымас,
Мен өлгенде мені тіпті Кеңсайға да апарма.

Толық

Жағада жалғыз қап, жабықтым

  • 0
  • 0

Жағада жалғыз қап, жабықтым,
Сен болсаң, мұң білмей күлер ем.
Өмірім өзіңсіз бос екен, жаңа ұқтым.
Сол жайлы бұл өлең.

Толық

Мәңгі мұң

  • 0
  • 0

Мама, сені сағындым.
Сағыныштан сары үміттей жайды ұғам.
Ең бақытты қайталанбас шағымның
Тұрады өзі қайғыдан.

Толық

Қарап көріңіз