Өлең, жыр, ақындар

Айнабұлақ

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1993
Бір бастау ағып жатыр сайға құлап,
Бұны жұрт атайды екен "Айнабұлақ".
Бұралған бұрымыңдай жас арудың
Самалмен ырғалады майда құрақ.
Сол бастау ән салады нәзік қана,
Тыңдайды әнді ұйып жазық дала.
Толқынын торғын тысты дастан дерсің,
Мұра ма әлде қалдырған жазып дана.
Ол әлде — өз бұрымым бұлғақтаған,
Ол әлде — өз жанарым тіл қатпаған.
Ол әлде — өз мінезім еркелеген
Ол әлде — өз көңілім гүл қаптаған.
Ол әлде — өз сезімім тіл байлаған,
Бұлбұлдар ғажап сырды тыңдайды одан.
Ол әлде — өз арманым толастамас,
Алыстан бір үн қатып тұр ғой маған.
* * *
Таңертең аспан ашық–тын,
Қайтадан сұр бұлт бүркеді.
Көңілім, қайда асықтың,
Бұл жүрек неден үркеді.
Түр еді-ау мана жадырап,
Мұңайды неге, мұңайды.
Түседі жапырақ саудырап,
Жылайды бұлттар, жылайды.
Аңсай ма жазын ұзатқан,
Аңсай ма жылы шуақты.
Отырар оймен ұзақ таң,
Ол да бір ақын сияқты.
Аңсай ма әлде майда леп,
Қырмызы нәзік қыр гүлін.
Жайсаң жаз әттең қайда деп,
Тосырқап тұр ма күз күнін.
Сағынып сені жүргенде,
Қарлығаш қанат хат келді.
Сағыныш мұңын білгендей,
Мол қуаныш ап келді.
Жамандыққа жасыма,
Жақсылыққа тасыма,
Сарқылмас сендік арманмен,
Күте бер, жаным, асыға.
Дегендей осынау хат маған,
Сезімнің қылын шертеді.
Жалындай ыстық аптаған,
Өзекті оты өртеді.
Жалынға мейлі орасын,
Орасын мейлі күйікке.
Соқса да мейлі борасын,
Тартады үміт биікке.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кешіккен көктем

  • 0
  • 0

Білмеймін, кімнен сонда қызғандым мен,
Әлде анау аспандағы қызған күннен.
Әлде анау тана көл ме толықсыған,
Әлде анау сықылықтап қыздан күлген.

Толық

Аласа

  • 0
  • 0

Айтпа, бауырым, үйінді аласа деп,
Бұл маңда биік үйлер бар аса көп.
Жаның биік болғасын барлығынан,
Дос-жарандар түсеміз таласа кеп.

Толық

Күй

  • 0
  • 0

Сөз етіп жүрген мен жоқ ішкен шайды,
Шерт, күмбірлет, төгілдір "Кішкентайды"
Алакөлден қиқулап аққу ұшып,
"Кішкентайдан" тарқасын іштен қайғы

Толық

Қарап көріңіз