Өлең, жыр, ақындар

Айнабұлақ

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2028
Бір бастау ағып жатыр сайға құлап,
Бұны жұрт атайды екен "Айнабұлақ".
Бұралған бұрымыңдай жас арудың
Самалмен ырғалады майда құрақ.
Сол бастау ән салады нәзік қана,
Тыңдайды әнді ұйып жазық дала.
Толқынын торғын тысты дастан дерсің,
Мұра ма әлде қалдырған жазып дана.
Ол әлде — өз бұрымым бұлғақтаған,
Ол әлде — өз жанарым тіл қатпаған.
Ол әлде — өз мінезім еркелеген
Ол әлде — өз көңілім гүл қаптаған.
Ол әлде — өз сезімім тіл байлаған,
Бұлбұлдар ғажап сырды тыңдайды одан.
Ол әлде — өз арманым толастамас,
Алыстан бір үн қатып тұр ғой маған.
* * *
Таңертең аспан ашық–тын,
Қайтадан сұр бұлт бүркеді.
Көңілім, қайда асықтың,
Бұл жүрек неден үркеді.
Түр еді-ау мана жадырап,
Мұңайды неге, мұңайды.
Түседі жапырақ саудырап,
Жылайды бұлттар, жылайды.
Аңсай ма жазын ұзатқан,
Аңсай ма жылы шуақты.
Отырар оймен ұзақ таң,
Ол да бір ақын сияқты.
Аңсай ма әлде майда леп,
Қырмызы нәзік қыр гүлін.
Жайсаң жаз әттең қайда деп,
Тосырқап тұр ма күз күнін.
Сағынып сені жүргенде,
Қарлығаш қанат хат келді.
Сағыныш мұңын білгендей,
Мол қуаныш ап келді.
Жамандыққа жасыма,
Жақсылыққа тасыма,
Сарқылмас сендік арманмен,
Күте бер, жаным, асыға.
Дегендей осынау хат маған,
Сезімнің қылын шертеді.
Жалындай ыстық аптаған,
Өзекті оты өртеді.
Жалынға мейлі орасын,
Орасын мейлі күйікке.
Соқса да мейлі борасын,
Тартады үміт биікке.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамдар

  • 0
  • 0

Адам бар, қиындықтан алып шығып,
Адам бар, шыңырауға итеретін.
Адам бар, ойын ішке қалып бүгіп,
Адам бар кеудесінен күй төгетін.

Толық

Қайда, құрбым, сол бір тәтті күндерің

  • 0
  • 0

Көктем екен жас қайындар бүр ашқан,
Жасын төкпей,
Жадыраған сұр аспан.
Қырда қызыл қызғалдақтар ашылып,

Толық

Құрбым менің

  • 0
  • 1

Төл едік туған бір жылда,
Құлын тайдай тебіскен.
Тепкілеп төсін қырдың да,
Бір аяқ астан тең ішкен.

Толық

Қарап көріңіз