Өлең, жыр, ақындар

Айнабұлақ

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1842
Бір бастау ағып жатыр сайға құлап,
Бұны жұрт атайды екен "Айнабұлақ".
Бұралған бұрымыңдай жас арудың
Самалмен ырғалады майда құрақ.
Сол бастау ән салады нәзік қана,
Тыңдайды әнді ұйып жазық дала.
Толқынын торғын тысты дастан дерсің,
Мұра ма әлде қалдырған жазып дана.
Ол әлде — өз бұрымым бұлғақтаған,
Ол әлде — өз жанарым тіл қатпаған.
Ол әлде — өз мінезім еркелеген
Ол әлде — өз көңілім гүл қаптаған.
Ол әлде — өз сезімім тіл байлаған,
Бұлбұлдар ғажап сырды тыңдайды одан.
Ол әлде — өз арманым толастамас,
Алыстан бір үн қатып тұр ғой маған.
* * *
Таңертең аспан ашық–тын,
Қайтадан сұр бұлт бүркеді.
Көңілім, қайда асықтың,
Бұл жүрек неден үркеді.
Түр еді-ау мана жадырап,
Мұңайды неге, мұңайды.
Түседі жапырақ саудырап,
Жылайды бұлттар, жылайды.
Аңсай ма жазын ұзатқан,
Аңсай ма жылы шуақты.
Отырар оймен ұзақ таң,
Ол да бір ақын сияқты.
Аңсай ма әлде майда леп,
Қырмызы нәзік қыр гүлін.
Жайсаң жаз әттең қайда деп,
Тосырқап тұр ма күз күнін.
Сағынып сені жүргенде,
Қарлығаш қанат хат келді.
Сағыныш мұңын білгендей,
Мол қуаныш ап келді.
Жамандыққа жасыма,
Жақсылыққа тасыма,
Сарқылмас сендік арманмен,
Күте бер, жаным, асыға.
Дегендей осынау хат маған,
Сезімнің қылын шертеді.
Жалындай ыстық аптаған,
Өзекті оты өртеді.
Жалынға мейлі орасын,
Орасын мейлі күйікке.
Соқса да мейлі борасын,
Тартады үміт биікке.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң

  • 0
  • 0

Арайлы таң, қарайды таң сұқтанып,
Түн жадырап ашты қою кірпігін.
Жылтырады жасыл құрақ шықтанып,
Нәзік бұтақ жәйді алақан бүршігін.

Толық

Өлеңмен әлдилеп

  • 0
  • 0

Өткен күнге тіл қатып сыр кешіп ем,
Мұң-зар көшіп жатыпты-ау, қыр төсінен.
Құйылып құз-қиядан бір әсем күй,
Қазақтың ән өріпті күркесінен.

Толық

Күндемеңдер

  • 0
  • 0

Ен далада еркін өстім,
Кең өстім,
Қаққан емес маңдайымнан мені ешкім,
Өз басыма осы бақыт жетеді,

Толық

Қарап көріңіз