Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 4502
Сезім — гүл, үзілсе солатын,
Сезім — құс, кеудеңе қонатын.
Сезім — жаз, жаныңды жылытқан,
Сезім — қыс, боранын ұлытқан.
Сезім — тау, шыңына шыға алмас,
Сезімсіз жан түкті ұға алмас.
Сезім — көл, толассыз тулаған,
Сезімсіз еш адам тумаған.
Сезім — жар, құлап та кетесің,
Жаныңды жаралы етесің.
Сезім ғой — сусыным қанбаған,
Арман ол қанаты талмаған.
Сезіммен ұшамын биіктеп,
О, өмір, сезімді үйіп — төк.
Сезім боп осынау дүние
Титімдей жүрекке сыйып кет!
* * *
Сен неге мұңайып, күрсініп,
Ажарың ерекше жүр сынып.
Жаныңды жаралы етті ме,
Мына бір алдамшы тіршілік.
Жоқ әлде жат үндер жаңғырып,
(Сірә да жатпайды ол жанды ұғып).
Келгенде қыспаққа қиындау,
Қалды ма тасада жар бұғып.
Дұрыс қой бәрі де өзінше,
Доссынып сөз айтар көзіңше.
Жайда олар жайнаңдап жаныңда,
Таппассың жамандық көрінсе.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алмашым

  • 0
  • 1

Жаз жайлаудай көңілімнің
Көркісің бе, Алмашым.
Гүл ашпаған өмірімнің,
Тасқындатқан арнасын.

Толық

Құмдағы қызғалдақ

  • 0
  • 0

Жаралмаған қайғы мен мұң ішуге,
Қызғалдақсың,
Ашылған құм ішінде.
Тербетіліп қысы-жазы тұрасың сен,

Толық

Доғалы

  • 0
  • 0

Тынбай жүйткіп келеміз біз жоғары,
Емес, сірә, таусылатын жол өлі.
Көруге бір бәріміз де құмармыз,
Сұлу көлді тау ішінде "Доғалы"

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар