Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 4569
Сезім — гүл, үзілсе солатын,
Сезім — құс, кеудеңе қонатын.
Сезім — жаз, жаныңды жылытқан,
Сезім — қыс, боранын ұлытқан.
Сезім — тау, шыңына шыға алмас,
Сезімсіз жан түкті ұға алмас.
Сезім — көл, толассыз тулаған,
Сезімсіз еш адам тумаған.
Сезім — жар, құлап та кетесің,
Жаныңды жаралы етесің.
Сезім ғой — сусыным қанбаған,
Арман ол қанаты талмаған.
Сезіммен ұшамын биіктеп,
О, өмір, сезімді үйіп — төк.
Сезім боп осынау дүние
Титімдей жүрекке сыйып кет!
* * *
Сен неге мұңайып, күрсініп,
Ажарың ерекше жүр сынып.
Жаныңды жаралы етті ме,
Мына бір алдамшы тіршілік.
Жоқ әлде жат үндер жаңғырып,
(Сірә да жатпайды ол жанды ұғып).
Келгенде қыспаққа қиындау,
Қалды ма тасада жар бұғып.
Дұрыс қой бәрі де өзінше,
Доссынып сөз айтар көзіңше.
Жайда олар жайнаңдап жаныңда,
Таппассың жамандық көрінсе.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жылылық

  • 0
  • 0

Толтырып алтын дәнге қырман басын,
Диқанның алақаны қызғанда шын,
Дүние кетеді екен көңілденіп,
Ешкім де сол күйімді қызғанбасын.

Толық

Соғады жүрек

  • 0
  • 0

Нұр күлкісі жүзінен айықпаған,
Отыр жалғыз теңселіп қайықта адам.
Бәйек болып ерке өзен келе жатыр,
Толқын-толқын құшағын жайып маған.

Толық

Күз болып қалған ба?

  • 0
  • 1

Емхана....
Жатырмын күн санап,
Жүдетті тұман ой тұмшалап.
Қамайды қайдағы үрейлер,

Толық

Қарап көріңіз