Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 4475
Сезім — гүл, үзілсе солатын,
Сезім — құс, кеудеңе қонатын.
Сезім — жаз, жаныңды жылытқан,
Сезім — қыс, боранын ұлытқан.
Сезім — тау, шыңына шыға алмас,
Сезімсіз жан түкті ұға алмас.
Сезім — көл, толассыз тулаған,
Сезімсіз еш адам тумаған.
Сезім — жар, құлап та кетесің,
Жаныңды жаралы етесің.
Сезім ғой — сусыным қанбаған,
Арман ол қанаты талмаған.
Сезіммен ұшамын биіктеп,
О, өмір, сезімді үйіп — төк.
Сезім боп осынау дүние
Титімдей жүрекке сыйып кет!
* * *
Сен неге мұңайып, күрсініп,
Ажарың ерекше жүр сынып.
Жаныңды жаралы етті ме,
Мына бір алдамшы тіршілік.
Жоқ әлде жат үндер жаңғырып,
(Сірә да жатпайды ол жанды ұғып).
Келгенде қыспаққа қиындау,
Қалды ма тасада жар бұғып.
Дұрыс қой бәрі де өзінше,
Доссынып сөз айтар көзіңше.
Жайда олар жайнаңдап жаныңда,
Таппассың жамандық көрінсе.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен бір жанмын

  • 0
  • 0

Ойларға тұтқындағы
Тәңір–ау, қайда барам табан асты,
Көңіл күзгі аспандай, маза қашты.
Мен жалғызбын, ойлар көп тұс-тұс жақтан,

Толық

Жамбыл ата жерінде

  • 0
  • 0

Жеріңе келіп тұрмын, Жамбыл ата,
Кеудемнен кербез көлге ән құлата.
Жасынды бер деп, сірә, тілемеймін,
Ақжолтай батаңды бер, даңғыл ата.

Толық

Мырзашөл гүлі

  • 0
  • 0

Сыйладың маған, жұртым, дала гүлін,
Өзіңнен тасқын шабыт алады үнім.
Кешегі құлазыған Мырзашөл бұл,
Кетіпті гүлге айналып дала бүгін.

Толық

Қарап көріңіз