Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 4458
Сезім — гүл, үзілсе солатын,
Сезім — құс, кеудеңе қонатын.
Сезім — жаз, жаныңды жылытқан,
Сезім — қыс, боранын ұлытқан.
Сезім — тау, шыңына шыға алмас,
Сезімсіз жан түкті ұға алмас.
Сезім — көл, толассыз тулаған,
Сезімсіз еш адам тумаған.
Сезім — жар, құлап та кетесің,
Жаныңды жаралы етесің.
Сезім ғой — сусыным қанбаған,
Арман ол қанаты талмаған.
Сезіммен ұшамын биіктеп,
О, өмір, сезімді үйіп — төк.
Сезім боп осынау дүние
Титімдей жүрекке сыйып кет!
* * *
Сен неге мұңайып, күрсініп,
Ажарың ерекше жүр сынып.
Жаныңды жаралы етті ме,
Мына бір алдамшы тіршілік.
Жоқ әлде жат үндер жаңғырып,
(Сірә да жатпайды ол жанды ұғып).
Келгенде қыспаққа қиындау,
Қалды ма тасада жар бұғып.
Дұрыс қой бәрі де өзінше,
Доссынып сөз айтар көзіңше.
Жайда олар жайнаңдап жаныңда,
Таппассың жамандық көрінсе.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кездесулер

  • 0
  • 0

Кездесулер қандай қызық
өтсе-дағы талай жыл,
Есте жүрер ұмытылмас,
ұмыт болар қалай бұл.

Толық

Келер еді

  • 0
  • 0

Анашым!
Тірі болса келер еді.
Келер еді толтырып кенерені.
Келер еді ақсарбас жолына атап,

Толық

Түн даланы тербетіп

  • 0
  • 0

Әлдилейді түн даланы тербетіп,
Анау тұрған дала ғажап желдетіп.
Дала жазық далада қыр, жыра бар,
Мінездер бар сол сияқты кем-кетік.

Толық

Қарап көріңіз