Мәскеудегі Пушкин ескерткіші алдында
- 0
- 0
Александр Сергеевич!
Мазалайын, сұрағыммен...
Ақындық аспанында құдайым ең.
Даусың жеткен кең-байтақ Ресейге,
Әнге қосып..
Сағынармын, әнге дағы қосармын,Сағыныштың бал шарбатын тосар күн.
Сағыныштан қайран төзім талықсыр,
Төзім деген —
Кең көсілген алып қыр.
Алып қырдың шығып кейде үстіне,
Үн қатамын тағдыр атты күштіге.
Күштіңменен күш сынасып көремін,
Жеңілмей-ақ табан тіреп келемін.
Өзің сақта, дауыстардан желге ұшқан,
Өзің сақта, қара күштен жер құшқан.
Өзің сақта,
Қалғаннан да тыныстап,
Мықтылықтан таулар өзін тұр ұстап.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Жан еді ғой аяулы
- 0
- 0
Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Аружан
Жетім көрсең жебей жүр -
Шолпан
Өте керемет -
Lol
Ну ну -
Рүстем
Керемет өлең
Қымбат
Өте тамаша туынды мен осы әнді орындағым келеді