Таңбалы
- 0
- 0
Қарайтын кірпік ілмей таңға мынау,
Тұрсың ба аман-есен,
Таңбалым-ау!
Тасынан елік тайған,
Әнге қосып..
Сағынармын, әнге дағы қосармын,Сағыныштың бал шарбатын тосар күн.
Сағыныштан қайран төзім талықсыр,
Төзім деген —
Кең көсілген алып қыр.
Алып қырдың шығып кейде үстіне,
Үн қатамын тағдыр атты күштіге.
Күштіңменен күш сынасып көремін,
Жеңілмей-ақ табан тіреп келемін.
Өзің сақта, дауыстардан желге ұшқан,
Өзің сақта, қара күштен жер құшқан.
Өзің сақта,
Қалғаннан да тыныстап,
Мықтылықтан таулар өзін тұр ұстап.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Алаң – теңіз, адам – толқын
- 0
- 0
Қызыл алаң!
Тас көше түзу кеткен,
Қызыл нұр қыз жүзінде сызылды еппен
Жұлдызы Кремльдің жарқыраса,
Дәуір мен ақын
- 0
- 0
Үніңменен үнім тектес жаралған,
Сен шомылған шұғыладан нәр алғам.
Жапырақтай жүрегімде сан арман,
Тереңнен ой тербетеді әр алуан...
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Міржақып Дулатов
Өлеңдері -
Кана
Күшті екен
Қымбат
Өте тамаша туынды мен осы әнді орындағым келеді