Өлең, жыр, ақындар

Кең дүние

  • 06.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1939
Мынау дүние өте кең,
Кеңдікте неге ойламан.
Жастық жалын от екен,
Өзекті шарпи бойлаған.
Өмір — дария, тұнықсың,
Естіртеді күй маған.
Жаныңды әр кез кім ұқсын,
Сол ғой кейде қинаған.
Менде дос бар, бауыр бар,
Жандар бар көңіл толмайды.
Соққанмен жұлқып дауылдар,
Гүлдер бар нәзік солмайтын.
Өмір деген арпалыс,
Келмес тегін жақсылық.
Жолдары көп қалтарыс,
Тартқызатын тапшылық.
Сүрініп ор мен жарына,
Тартсам да өмір азабын.
Тіл қатқам жоқ жалына,
Естиін мейлі, мазағын.
Демеймін ойдан от өрдім,
Бас ием өр кез сабырға.
Не тартсаң, тағдыр, көтердім,
Түскенше салқын қабырға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кезеңге шыққанда

  • 0
  • 0

Басынан мұнар кетпей көлбеген көк,
Жатыр ғой биік Жоңғар көлденеңдеп.
Сайрамдай сұлу көлін ортаға алып,
Қос тауым,

Толық

Таң атарда

  • 0
  • 0

Таң атарда шығыс жанып алаулар,
Алаулардан оралғандай аяулы ар.
Алатаудың шыңдарынан аспанға,
Желбіреген өрттей қызыл

Толық

Күткен күндер

  • 0
  • 0

Сараңның жүрегінен шаттық үзіп
Тағы да ауыл кеші, жатты қызып
Зейнептің көңілі сонша қуанышты,
Аңсап күткен күндерден тапты қызық.

Толық

Қарап көріңіз