Өлең, жыр, ақындар

Қош, ана

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 4023
Білмеймін, кеш пе еді, ерте ме еді,
Жас жаным кімге ұмсынып еркеледі.
Бақытын алыс кеткен іздей ме әлде,
Көңілім көп арманды шертеді енді.
Ол кезде бала едім ойланбаған,
(Армандауға өмірде тойған ба адам).
Көңілім шалқар болып шаттанушы ем,
Маңдайымнан бір сипап қойғанда анам.
Бүгін мен нені іздеймін, армандаймын,
Тау артып иығыма алғандаймын.
Ананың мол мейірін сағынам ба,
Көппін мен, бірақ жалғыз қалғандаймын.
Анажан, орның тіпті бөлек екен,
Адам асыл бәріне көнеді екен.
Ажал бізді тым ерте айырса да,
Атынды жырға мәңгі бөлеп өтем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мырзашөл гүлі

  • 0
  • 0

Сыйладың маған, жұртым, дала гүлін,
Өзіңнен тасқын шабыт алады үнім.
Кешегі құлазыған Мырзашөл бұл,
Кетіпті гүлге айналып дала бүгін.

Толық

Жар назы

  • 0
  • 0

Дала жасыл, жаз-арман,
Ұйқыдан ерте оянып.
Шындар бұлттан тазарған,
Арайға түсі боялып.

Толық

Палатадағы ой

  • 0
  • 0

Бұл ұйқы бұрын былай сергек пе еді,
Ақ арман анашымдай тербеп пе еді.
Қырмызы түннен тағы маза қашты,
Сан ойлар жиналған соң жер-көктегі.

Толық

Қарап көріңіз