Өлең, жыр, ақындар

Алтын бесік

  • 18.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2683
Қиялды Алтынбесік тербеді ме,
Көңіл кетті қанатын сермеді де.
Тасқындап қалайын бір нөсердейін,
Орамай тұрғанда жер жөргегіне.
Шақырды Алтынбесік — қиян дала,
Құйғытқан қия шаңнан қыран ғана.
Таралып сол бесіктің құндағынан,
Құйылып бара жатты күй арнаға.
Жайымен Алтынбесік шайқала ма,
Құйғыта ма жорғадай тайпала ма.
Барады екпіндетіп, еңселетіп,
Жолдардан кедір-бұдыр қайталама.
Туған жер, айналайын, Алтынбесік,
Жанымды жай таптырды–ау самал есіп,
Төсінде еркелетіп келесің сен,
Дедің бе, толқыныңды жүрсін кешіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маңырақ

  • 0
  • 0

Жанымды бір көргеннен жадыратқан,
Жер бар ма, шіркін, өтер Маңырақтан.
Бір кезде осы ауылда, осы маңда,
Естай да "Назқоңырын" аңыратқан.

Толық

Ақынға

  • 0
  • 0

Жол тартсаң ұзақ сарылып,
Тербеліп тымық теңізде.
Жүргенін сәулең сағынып,
Еске ал да, ақын, мені ізде.

Толық

Көл түбіне кім аспанды төсеген

  • 0
  • 0

Толқын күліп судың беті шымырлап,
Нұр өбеді суға төніп сыбырлап.
Сағым жүйткіп жалт-жұлт етті дамылсыз,
Жатыр ма әлде ойшыл жаннан сыр ұрлап.

Толық

Қарап көріңіз