Өлең, жыр, ақындар

Ақ толқындар шулайды

  • 20.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1818
Басты еңсені қалың ойлар — қорғасын,
Ұзақ жолдар сапарласым, жолдасым.
Россияның тәңірі болған — Петрдің,
Көріп тұрмын тақ пен тәжін, ордасын.
Сан алуан суық қолдар сұғанақ,
Сан алуан көздер тұр ма сығалап.
Паңданады бәріне де мән бермей,
Жазғы сарай, Фин қойнауы, шығанақ.
Ісіне де, күшіне де сенесің,
Дауыл ұйтқып теңселте ме кемесін.
Талқан еткен қараңғылық қақпасын,
Ашу емес, ақылыңмен жеңесің.
Қанаттары күн нұрына шағылып,
Шағалалар шаңқылдайды ағылып.
Ақ толқындар жарды құшып шулайды,
"Патшалардың патшасына" табынып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жандардың ұға бермес кез келгені

  • 0
  • 0

Жырла деп,
Жүрегімді сөз кернеді.
Оның да айтары бар,
Айтпасы бар,

Толық

Тау әсері

  • 0
  • 0

Жалғасып жатқан шыңға шың,
Шалғайдан көрдім шың басын.
Етектен тұрып үн қатсам,
Биіктен тауым тыңдасын.

Толық

Мен бір жанмын

  • 0
  • 0

Ойларға тұтқындағы
Тәңір–ау, қайда барам табан асты,
Көңіл күзгі аспандай, маза қашты.
Мен жалғызбын, ойлар көп тұс-тұс жақтан,

Толық

Қарап көріңіз