Өлең, жыр, ақындар

Ауылға барғанда

  • 16.10.2018
  • 0
  • 0
  • 3685
Баяғы өзен өзгертпеген ағысын
Сұстанады қаз-қалпында тағы шың.
Жиналыпты ауыл болып осында,
Жиналыпты әзілі көп абысын.
Жақсы құрбы, жаны жайсаң, назы шын,
Қолдан тегін бермес, сірә, намысын.
Жеңешем жүр айналсоқтап ошақты,
Қозы етіне қоса салып қазысын.
Баяғы әзіл өзгертпеген жүйесін,
Баяғы сол жанға жақын бір есім...
Қара саба босағада толқып тұр,
Қараша үйдің асырғандай киесін.
Қандай ыстық дәл осындай кез кейде,
Қиял шіркін алып-ұшып кезбей ме.
Кешегі бір титтей қыздың лезде–ақ,
Қаласың–ау бойжеткенін сезбей де.
Сонда барып ішіңнен бір тынасың,
Жылдар сермеп кеткен бе деп құлашын.
Өзіңнен соң көргенінде жастарды,
Есейдім деп сонда барып ұғасың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл барсаң

  • 0
  • 0

Ауыл барсаң,
Тауларын аралай бар,
Қаптап өскен қарсы алар қарағайлар.
Күнше күліп бөбектер шықса алдыңнан,

Толық

Өзіңе

  • 0
  • 0

Бір бұл емес өзіңе аттағаным,
Сүюші ем шаңқай күннің аптағанын
Өзіңе бір нәзік өн арнай келіп,
Өзіңе бір нәзік сыр ақтарамын.

Толық

Жамбыл ата жерінде

  • 0
  • 0

Жеріңе келіп тұрмын, Жамбыл ата,
Кеудемнен кербез көлге ән құлата.
Жасынды бер деп, сірә, тілемеймін,
Ақжолтай батаңды бер, даңғыл ата.

Толық

Қарап көріңіз