Оян. Өзіңнен бастап көр.

Ағзам әлсіз шыдамайды суыққа,
Нәски шешсем зақым тиер қуыққа.
Бұрынғылар көше шарлап жүріп-ақ,
Он баланы үлгеретін туыпта.

Он баласы бірін-бірі баққан ғой,
Бір-біріне жейтін тамақ тапқан ғой.
Қазір басқа,қазір заман өзгерген,
Өзімшілдік өзектерді жапқан ғой.

Түрлі xимия,түрлі уды жұтамыз,
"Кола"- деген ең алғашқы дұғамыз.
Зиян зиян деп жүрсекте ішеміз,
Сол улардан қандай байлық ұтамыз.

Жүре алмай, он қадамға шаршаймыз,
Машинамен шапқылауды аңсаймыз.
Түтіні мен бензины оның түк емес,
Өкпесі өшкен, елудегі шалдаймыз.

Қолдың нанын, қолдың сүтін ұмыттық,
Порошокка әбден тіпті құнықтық.
Лас ауа мен лай-лай суды сұраймыз,
Қайда қалды бұрындағы "тұнықтық"?

Кім кінәлі?Әкімшілік баяғы.
Олай емес,кінә саған таяды.
Өзге емес тек өзіңнен бастасаң,
Денсаулығың кеңге құшақ жаяды.

---