Қарға мен бүркіт
- 1
- 2
Қой жайылып жаздыгүн
Шыққан екен қияға.
Аспаннан бүркіт құйқылжып,
Сорғалап келіп ыраға,
Әбдірахман өліміне
Талаптың мініп тұлпарын,Тас қияға өрледің.
Бір ғылым еді іңкәрің,
Әр қиынға сермедің.
Көзіңді салдың тұрғыға,
Бейнетін қиын көрмедің.
Бірге оқыған құрбыға
Бас бәйгені бермедің.
Бала болдың, жас болдың —
Жалғандыққа ермедің.
Төре болдың, бас болдың —
Көкірегіңді кермедің.
Ел ішіне сау келсең,
Тағылым айтпас ер ме едің?
Жол көрсетіп сонда өлсең,
Арманым бар дер ме едім?
Іздеп табар жалғаннан,
Бала берген пенде едім.
Пенде өлмейді арманнан,
Мінеки, мен де өлмедім.
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Әбдірахманның әйелі Мағышқа Абайдың айтқан жұбатуы
- 0
- 1
Жылағанды тоқтатып,
Ынсап қылсақ жарайды.
Қоймасаң, қайғы ауыр боп,
Тұл бойыңа тарайды.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Аяла
Ағылшын -
айша
маған ұнады -
Маржан Жұматаева
Бұл өлең адамдарды жақсы болуға шақырады -
Қымбат
Күшшті
Дархан
керемет өлең
Айсезім
Ұлы тұлға Абай Құнанбаев атамыз мәңгі есімізде сақтаймыз