Өлең, жыр, ақындар

Күлкінің туы құламай

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 3417
Күлкі де ортақ ұққанға,
Күлкісіз бізге күн қайда.
Күлімдеп адам шыққанда
Жадырап жаның тұрмай ма.
Таныс бол, мейлі битаныс
Бетпе-бет біреу келгенде
Көңіліңді басар қуаныш,
Жайдары жүзін көргенде.
Күлкілі көздің жанары
Көгерте келген көктемдей.
Ойыңда бір леп қалады
Жылтып сені өткендей.
Балалар күлсін шаттанып,
Сақылдап күлсін қуанып.
Аналар күлсін мақтанып,
Қайғы тас болсын қуарып.
Неміс пе, мейлі негр ме,
Күлсе екен, бәрі жыламай.
Тұрса екен жайнап жерімде
Күлкінің туы құламай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адам

  • 0
  • 0

Ғашықпын әманда, ынтықпын
Көңілінің күні бар адамға.
Қыздырса ол әулетін бір жұрттық.
Жылуы жетпей ме маған да.

Толық

Үш өлең

  • 0
  • 0

Тым жас едік ол жылдарда,
Қарады жау біздің жаққа,
Жаудың көзін жаутаңдатты
Жарқыраған алтын қақпа

Толық

Адамға

  • 0
  • 0

Жыласа біреу қосыла мен де жылаймын,
Бөлмеймін оны қара деп, яки сары деп.
«Жылады неге?» - деп қана Іштей сұраймын,
Бөлмеймін оны жас па екен, яки кәрі деп.

Толық

Қарап көріңіз