Өлең, жыр, ақындар

Атам — анау, мен — мынау

  • 22.03.2019
  • 0
  • 1
  • 2827
Атам атақ мініпті арқыраған,
Атам сауыт киіпті жарқыраған.
Жекпе-жекке долданса сұраныпты,
Шығады екен аузынан ұран мықты.
Мен келемін көшеде жаяулаған,
Жас ақындар жүреді таяу маған.
Ақ қалпағым басымда күн қағарым,
Көрінуге көңілді - ақ тырбанамын.
Атам мерген болыпты - жамбы атыпты,
Атам шауып даланы шаңдатыпты,
Күреске де түсіпті, бөгелмепті,
Ерегіссе - «қаныңды төгем» - депті.
Мен келемін сүйеніп таяғыма,
Көңіл бөле бермеймін баяғыма.
«Қайрат» жеңсе желігем қиратқандай,
Тағдыр маған талғаулы сый тартқандай.
Атам мақал жаттапты, дау қуыпты,
Атам найза саптапты, жау қуыпты.
Қартайған соң қоңырқай күй қағыпты,
Өткен күнін аңсапты, қиналыпты.
Мен отырмын үйімде қалам ұштап,
Ұйқым қанса қаламды қалам ұстап.
Жарамсақтар мақтаса мәз - мәйраммын,
Тастағандай тындырып жайраңдаймын.



Пікірлер (1)

Нұрсұлтан

Өте керемет!

Пікір қалдырыңыз

Ат үстінде

  • 0
  • 0

Күн астында көшкен бұлт,
Керуендей қозғалғаны.
Жерде желдің жүрісі тез
Жел маядай жез бұйдалы,

Толық

Уақыт қуып

  • 0
  • 0

Уақыт қуып айдады күнді ілгері,
Алыстайды өткеннің күмбірлері.
Елу жылда елменен жер жаңарып,
Ұмытылар адамның көргендері.

Толық

Кеше, бүгін, ертең

  • 0
  • 0

Кеше ғана бала едім тәй-тәйлаған,
Көлеңкеммен жарысып айқайлаған.
Ұшқан құстың қанатын сұраушы едім
Өз тілімде, үлкенше айта алмаған.

Толық

Қарап көріңіз