Өлең, жыр, ақындар

Сөнген шырақ

  • 23.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2281
(Баллада)

Қара орманда, қара түнде,
Қара түнек қойнында:
Отыр бір шал жағып шырақ,
Ескі тасбих мойнында.
Айналасы ескі мола,
Ортасында отыр шал.
Жанған әлсіз шырағындай
Тек күбірлер күші бар.
Күркіресе ашулы күн,
«Сұбханалла», - дейді шал.
Сөндірмеске әлсіз отын.
Іздейді ол түрлі амал.
Көкке қарап, созып қолын,
Ұстап селдір сақалын.
«Өшірме алла шырағымды», -
Дейді шағып мұң-зарын.
Тыңдамайды шал тілегін
Көк дамылсыз күркіреп,
Ойнайды от төбесінде,
Жаңбыр да тұр сіркіреп...
Жан қорғауға шырағымен
Тәлтіректеп жүрді шал...
«Маған... маған» деп тіл қатты
Айналада молалар.
Сол минутте құйды нөсер
Сөнді жанған шырағы.
«Сұбханалла», - дейді де шал
Бір қабырға құлады.
Қойнын ашқан ескі мола
Шырақшыға берді жай.
Бітті демі, көк күркіреп,
Соқты шалды нажағай.

1936



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ыбырай

  • 0
  • 1

Аманмын, ақын Байнаш, жүрмін тірі!
Пенденің белгісіз ғой көрер күні,
Тірлікке қор болам деп ойламаймын,
Сау болса тәңірімнің берген тілі.

Толық

Алпысқа келгендегі сөз

  • 0
  • 0

Байқаймын, Осынау мол топқа ағамын,
Ал мына үркердей аз шоққа інімін,
Жисырман: қуансам ентігіп те қаламын
Көрсеткім келгендей қарттықтың ырымын.

Толық

Сарамен кеңес

  • 0
  • 0

Көрмеймісің өзіңмен құрдас
Тайырды, Жас жігіттей шарқ, ұрған.
Сен секілді сапырмайды уайымды,
Жалақтап тұр «ант ұрған».

Толық

Қарап көріңіз