Өлең, жыр, ақындар

Сөнген шырақ

  • 23.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2039
(Баллада)

Қара орманда, қара түнде,
Қара түнек қойнында:
Отыр бір шал жағып шырақ,
Ескі тасбих мойнында.
Айналасы ескі мола,
Ортасында отыр шал.
Жанған әлсіз шырағындай
Тек күбірлер күші бар.
Күркіресе ашулы күн,
«Сұбханалла», - дейді шал.
Сөндірмеске әлсіз отын.
Іздейді ол түрлі амал.
Көкке қарап, созып қолын,
Ұстап селдір сақалын.
«Өшірме алла шырағымды», -
Дейді шағып мұң-зарын.
Тыңдамайды шал тілегін
Көк дамылсыз күркіреп,
Ойнайды от төбесінде,
Жаңбыр да тұр сіркіреп...
Жан қорғауға шырағымен
Тәлтіректеп жүрді шал...
«Маған... маған» деп тіл қатты
Айналада молалар.
Сол минутте құйды нөсер
Сөнді жанған шырағы.
«Сұбханалла», - дейді де шал
Бір қабырға құлады.
Қойнын ашқан ескі мола
Шырақшыға берді жай.
Бітті демі, көк күркіреп,
Соқты шалды нажағай.

1936



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тілек

  • 0
  • 0

Сүйемін деп айтпашы сен,
Сөздің аз ба жалғаны?
Сертіңнен тек қайтпашы сен,
Тілсіз сүйсең болғаны.

Толық

Өтірік пе

  • 0
  • 0

Тыпыр-тыпыр дамыл жоқ, бір тынбаймыз,
Кешке жуық шаршаймыз, ыңқылдаймыз.
Ұйықтап тұрсақ тынығып, қылтыңдаймыз,
Сәт жұтсақ ше?

Толық

Қайталау

  • 0
  • 0

Қыстан қорқып ақ боран
Қашып келем күзден мен.
Жазым қайда жоғалды
Табар ма екем іздеп мен?

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер