Өлең, жыр, ақындар

Сөнген шырақ

  • 23.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2207
(Баллада)

Қара орманда, қара түнде,
Қара түнек қойнында:
Отыр бір шал жағып шырақ,
Ескі тасбих мойнында.
Айналасы ескі мола,
Ортасында отыр шал.
Жанған әлсіз шырағындай
Тек күбірлер күші бар.
Күркіресе ашулы күн,
«Сұбханалла», - дейді шал.
Сөндірмеске әлсіз отын.
Іздейді ол түрлі амал.
Көкке қарап, созып қолын,
Ұстап селдір сақалын.
«Өшірме алла шырағымды», -
Дейді шағып мұң-зарын.
Тыңдамайды шал тілегін
Көк дамылсыз күркіреп,
Ойнайды от төбесінде,
Жаңбыр да тұр сіркіреп...
Жан қорғауға шырағымен
Тәлтіректеп жүрді шал...
«Маған... маған» деп тіл қатты
Айналада молалар.
Сол минутте құйды нөсер
Сөнді жанған шырағы.
«Сұбханалла», - дейді де шал
Бір қабырға құлады.
Қойнын ашқан ескі мола
Шырақшыға берді жай.
Бітті демі, көк күркіреп,
Соқты шалды нажағай.

1936



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Екпінділер жыры

  • 0
  • 0

Екпіні емен жыққан дауылдаймыз,
Нөсері топандатқан жауындаймыз.
Тас жарған, шыңды бұзған, тасты айдаған,
Ағындай арна қуған зауылдаймыз.

Толық

Осы адам

  • 0
  • 0

Қуанам мен қараймын да таңданып,
Ажарында, я жанында кірбең жоқ,
Ішінде оның тұрған шығар шам жанып.
Ішінде оның тұрған шығар шам жанып,

Толық

Ана мен бала

  • 0
  • 0

Қасқырдай аласұрған қамаудағы
Жанығып жаудың жаны тұрған шағы.
Сартылдап отты қамшы сойып жонын,
Барады қанға бояп қашқан жолын.

Толық

Қарап көріңіз