Өлең, жыр, ақындар

Сөнген шырақ

  • 23.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2083
(Баллада)

Қара орманда, қара түнде,
Қара түнек қойнында:
Отыр бір шал жағып шырақ,
Ескі тасбих мойнында.
Айналасы ескі мола,
Ортасында отыр шал.
Жанған әлсіз шырағындай
Тек күбірлер күші бар.
Күркіресе ашулы күн,
«Сұбханалла», - дейді шал.
Сөндірмеске әлсіз отын.
Іздейді ол түрлі амал.
Көкке қарап, созып қолын,
Ұстап селдір сақалын.
«Өшірме алла шырағымды», -
Дейді шағып мұң-зарын.
Тыңдамайды шал тілегін
Көк дамылсыз күркіреп,
Ойнайды от төбесінде,
Жаңбыр да тұр сіркіреп...
Жан қорғауға шырағымен
Тәлтіректеп жүрді шал...
«Маған... маған» деп тіл қатты
Айналада молалар.
Сол минутте құйды нөсер
Сөнді жанған шырағы.
«Сұбханалла», - дейді де шал
Бір қабырға құлады.
Қойнын ашқан ескі мола
Шырақшыға берді жай.
Бітті демі, көк күркіреп,
Соқты шалды нажағай.

1936



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Блокноттан

  • 0
  • 0

Жазды күн, жазық далада,
Тігулі шатыр көруші ем:
Шатырдағы Қаныштың
Кім екенін білуші ем.

Толық

Көпір болсам

  • 0
  • 0

Ғасырлар өтсе үстімнен
Ауыр жүк тасыр шофер боп,
Мен тұра берсем астында
Темірден құйған көпір боп.

Толық

Қарағанды шахтерлеріне

  • 0
  • 0

Деген сөз Қазақстан әр қазақты
Мақтантар елдігімен туды уақыты.
Бұл сөзді ар, намыстай ардақтайды
Бар жайлау, бар завод пен барлық шахты.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар