Өлең, жыр, ақындар

Сөнген шырақ

  • 23.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2351
(Баллада)

Қара орманда, қара түнде,
Қара түнек қойнында:
Отыр бір шал жағып шырақ,
Ескі тасбих мойнында.
Айналасы ескі мола,
Ортасында отыр шал.
Жанған әлсіз шырағындай
Тек күбірлер күші бар.
Күркіресе ашулы күн,
«Сұбханалла», - дейді шал.
Сөндірмеске әлсіз отын.
Іздейді ол түрлі амал.
Көкке қарап, созып қолын,
Ұстап селдір сақалын.
«Өшірме алла шырағымды», -
Дейді шағып мұң-зарын.
Тыңдамайды шал тілегін
Көк дамылсыз күркіреп,
Ойнайды от төбесінде,
Жаңбыр да тұр сіркіреп...
Жан қорғауға шырағымен
Тәлтіректеп жүрді шал...
«Маған... маған» деп тіл қатты
Айналада молалар.
Сол минутте құйды нөсер
Сөнді жанған шырағы.
«Сұбханалла», - дейді де шал
Бір қабырға құлады.
Қойнын ашқан ескі мола
Шырақшыға берді жай.
Бітті демі, көк күркіреп,
Соқты шалды нажағай.

1936



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Диалог

  • 0
  • 0

– Мыналар кімдер, қаптап бір келген осында,
Турасын айтшы, осының бәрі досым ба?
Қайсысын, қалай қадірлеп қарсы алайын,
Жауымды көрсең атап айт атын, жасырма.

Толық

Өсу мен өшу

  • 0
  • 0

Әркім-ақ дәмелі өсуден,
Қорқады мезгілсіз өшуден.
Жүреді қанатты құсымсып,
Бұтақтан бұтаққа көшумен.

Толық

Көзілдірік туралы

  • 0
  • 0

Өміріме қырық деген кезең кіріп,
Өтіп еді шашыма ақ тез ендіріп.
Кеткен соның артынша ажуалап
Бетімді де әжіммен безендіріп.

Толық

Қарап көріңіз