Жалшылар, міне, жеңді енді
- 0
- 0
Ауылда ірі байлардың
Өрісті малы бермеді,
Жалшы еңбегін жатып жеп,
Еңбек заңын көрмеді.
Қырғыз достарыма
Жұрт едің қандай жүрегің жарқын,Жер едің қандай осынша биік!
Сенімен дос боп сүйікті халқым,
Төбем бір қалды аспанға тиіп.
Көгіңдей бұлтсыз көңіліңді көрдім,
Көзіңді көрдім шұғылалы күндей.
Ұлыңдай туған еркелей бердім,
Өзімді сенен өзге деп білмей.
Жадымда қалды жатталып сөзің –
Жатсынбай мені бауырым! - дедің
Әкеттім содан өзгеше сезім,
Сақталар оттай жанымда менің.
Ұмытпан кешкі шапағын күннің,
Ұмытпан рақат тауыңның лебін,
Ұмытпан әсем жұлдызды түннің
Қиялдай ғажап шатырлы көгін.
1949
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Ой үстінде
- 0
- 0
«Революция не берді маған?» деген
Зор сұрақ міні алдымда тұр көлденең.
Соған жауап беруге жасқанамын
Аз сөзбенен қып-қысқа өлеңіммен.
Нұрзия
Керемет