Ой-хой, дала
- 0
- 0
Ой-хой, дала, кетіпсің ғой
күлтеленіп, құлпырып,
Жаутаңдаған, жаудыраған
мөлдір көздей кіл тұнық.
Өзендердің — домбыра
ҚарашанақАяулы ел бұл далаға гүл өсірген,
Гүлжамалдай мақташы қыз өсірген.
Қайсар ел бұл қашан да қиындықпен,
Беті қайтып көрмеген күресуден.
Ақсақ ел бұл басқаға сияқты арман,
Із жатыр жоталарда тұяқтардан.
Көзіне қуанышты ұялатып,
Кеудесінен сан тарау күй ақтарған.
Сен маған жалын бердің лапылдаған,
Мен саған келсем болды батылданам.
Өзендердің — домбыра қара шанақ,
Құлағын бұрап кеткен батыр бабам.
Көңілге біз қонақпыз
- 0
- 0
Бұл өмірге түстенген,
Жолаушымыз бәріміз.
Асты бірдей ішкенмен,
Бірдей емес арымыз
Кеудеде үнсіз ұдай
- 0
- 0
Кеудеде үнсіз ұдай дүрсіл қағып,
Тебіренбей сезіммен тұрсың неғып.
Сөндің бе, жанбай жатып, жалындамай,
Күйкі өмір күйбеңімен жүрсің лағып.
Қарап көріңіз
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
×
Myrza
Өте кереметАйтбай
Жаксы жазылґанМанат
Дұоыс айтасыз мұғалімнің беделін кім көтереді ата-ана жақсы пікірлер айту керек,бірақ бәрібір (бірақ...Манат
Мұғалім ата-ана болса түсінеді мен өзім мұгалім болып істеймін,бірақ қиыны қиын жұмыс жұмыс қиын еме...Галымжан
Жазылған пікірлерді оқып Сіздердің кінәні тек мұғалімге артып қойғандарыңыз өте орынсыз екенін айтқы...