Өлең, жыр, ақындар

Өзендердің — домбыра

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2177
Қарашанақ
Аяулы ел бұл далаға гүл өсірген,
Гүлжамалдай мақташы қыз өсірген.
Қайсар ел бұл қашан да қиындықпен,
Беті қайтып көрмеген күресуден.
Ақсақ ел бұл басқаға сияқты арман,
Із жатыр жоталарда тұяқтардан.
Көзіне қуанышты ұялатып,
Кеудесінен сан тарау күй ақтарған.
Сен маған жалын бердің лапылдаған,
Мен саған келсем болды батылданам.
Өзендердің — домбыра қара шанақ,
Құлағын бұрап кеткен батыр бабам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңсау

  • 0
  • 0

Қарайсың жанарыңнан таралып мұң,
Болар ма алшақтығы аралықтың.
Көлбеген көк мұнарың көрсетер ме,
Іздерін аңсап келген балалықтың.

Толық

Өлеңмен әлдилеп

  • 0
  • 0

Өткен күнге тіл қатып сыр кешіп ем,
Мұң-зар көшіп жатыпты-ау, қыр төсінен.
Құйылып құз-қиядан бір әсем күй,
Қазақтың ән өріпті күркесінен.

Толық

Жан еді ғой аяулы

  • 0
  • 0

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.

Толық

Қарап көріңіз