Өлең, жыр, ақындар

Шымылдық

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2417
Ғажабын-ай, самал ескен іргенің,
Жұпар иіс бүркеді ғой бір керім.
Алты қырдан аттан түсіп аялдап,
Ауыл жаққа қысыла қарап тұр "келін".
О жас қиял, жегейсің, желесің,
Діріл билеп кеткендей ме, денесін.
Иіл, келін, бүге түсші тізеңді,
Кінә тағып біреу бір сөз демесін.
Әлдеқайдан естіледі асау үн,
Тау керілді жайып тастап жасауын.
Табиғаттың соншалықты шебері-ай,
Бір бұраң бел тастан мүсін қашауын.
Тас келін тұр алуан ойға мұрындық,
Томсарады, дегендей-ақ сырымды ұқ.
Дір-дір етіп толқындайды көк мұнар,
Тау үстіне тартқан бейне шымылдық.
Өтті екен қанша қаңтар, тамыздар,
Шың үстінде бір ерекше дамыл бар.
Шымылдық тау желпін дейді мұнармен,
Келін жайлы ел аузында аңыз бар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бекініс

  • 0
  • 0

Құйылған құзар шыңнан құлап еркін,
Құйғытқан құба жонда құлагерсің!..
Жазықта жазым болса өкінішті,
Құласа, шын биіктен құлап өлсін, —

Толық

Жүрекпен сырласу

  • 0
  • 0

Дейді маған дәрігерім, қозғалма,
Бірақ ақын ойланбайтын, кез бар ма.
Ақ палата ішіндегі тірлікпен,
Тағы да бір қимас күнім озды алға.

Толық

Жыр - мұнара

  • 0
  • 0

Қадырың асқан туыс,
Құрбыңа да,
Басында қабіріңнің тұрмын, Ана!
Отыз жыл ортаға сап оралғанда,

Толық

Қарап көріңіз