Міне, алақай!
- 1
- 0
Қараңғы тұман түнде еді,
Қара қазақ баласы.
Ай мен күн һәм жұлдыз жоқ,
Жым-жырт сахра даласы:
Қарағай да қайғырып
Қарағай да қайғырып,Суылдайды заманға.
Иесінен айрылып,
Кездескен берік қамалға.
Ақ қайың да дірілдеп,
Әлденені күткендей.
Қайғылы үнмен күбірлеп,
Сөйлейді тіл біткендей.
Дауылға әлсіз қара ағаш,
Күдерін үзбес өмірден.
Бұтасыз түбі жалаңаш,
Тас топыраққа көмілген.
Шоғырлы біткен сом терек,
Жыл сайын қажып, кемиді.
Қуарып қызыл гүл шешек,
Өлімге өзін телиді.
Жаңа өспірім жас шілік,
Жер тұлғасы болады.
Бақытты тұрмыс — тіршілік
Бір кезде соған қонады.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
«Шоң» серіктігін ашарда
- 1
- 1
Мынау жол, Шоң баласы, адамдыққа!
Сіздерді бастамайды жамандыққа.
Кел, кіріс, көтеруге мұны тырыс,
Пайда жоқ, құрып қалғыр надандықта!
Түспейді жазсам жазу қара тасқа
- 1
- 1
Түспейді жазсам жазу қара тасқа
Ауырлық түсті биыл біздің басқа.
Биенің құлынындай жарасушы ем,
Айрылдым мен әкемнен жеті жаста.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Ментай
Өте әсерлі нағыз достық -
Аты жок
Мағыналы -
Ләззат
Бұрында оқыдықғо -
Керемет
Керемет маған қатты ұнады
Елдос
Султанмахмут Торайгыров атамыз Жайлы коп олендерн былдым