Өлең, жыр, ақындар

Қарағай да қайғырып

  • 19.04.2015
  • 1
  • 1
  • 12452
Қарағай да қайғырып,
Суылдайды заманға.
Иесінен айрылып,
Кездескен берік қамалға.
Ақ қайың да дірілдеп,
Әлденені күткендей.
Қайғылы үнмен күбірлеп,
Сөйлейді тіл біткендей.
Дауылға әлсіз қара ағаш,
Күдерін үзбес өмірден.
Бұтасыз түбі жалаңаш,
Тас топыраққа көмілген.
Шоғырлы біткен сом терек,
Жыл сайын қажып, кемиді.
Қуарып қызыл гүл шешек,
Өлімге өзін телиді.
Жаңа өспірім жас шілік,
Жер тұлғасы болады.
Бақытты тұрмыс — тіршілік
Бір кезде соған қонады.



Пікірлер (1)

Елдос

Султанмахмут Торайгыров атамыз Жайлы коп олендерн былдым

Пікір қалдырыңыз

Шықай менен Шағала

  • 1
  • 1

Шықай менен Шағала,
Қойың кетті бағана.
Тепең-тепең етесің,
Қойыңа қашан жетесің?

Толық

Дін

  • 2
  • 8

Дін деген — өтірікке нану деген,
Көңілге өнбес қиял алу деген.
Қиямет күн ғарасат майданына
Өлген адам тіріліп бару деген.

Толық

Жарқынбай

  • 1
  • 0

Жарқынбай дәулетімен «қадірлі» адам,
Болса да көрдей соқыр, нағыз надан.
Мал мақтатпай қоя ма өтірік-ақ,
Ақыл, ойсыз болса да малдан жаман.

Толық

Қарап көріңіз