Түрмедегілерге айтқан сөзі

Қайнатқан суларыңнан қарасыңдар,
Бірлесіп бір - біріңмен жарасыңдар.
"Қалай, - деп, әр уақытта, - аға уақытың
Өтініш ойнап, күліп нәр ашыңдар.
Қуанып күні ертең айырылармыз,
Тұтқыннан десе басшың тарасыңдар.
Самаурын өте үлкен көрінеді,
Қалайда, қарақтарым, қанасыңдар.
Тұрмыс пен туыстарың тәуір болса,
Жүдеуге ата менен анасыңдар.
Қамқоры ғаріптердің болғандарың,
Шақналық шамдай болып жанасыңдар.
Алтыннан алғыс артық деген сөзге,
Бәрің де беріп көңіл нанасыңдар.
"Сыртынан май ыдысы мәлім" деген,
Міскінге мәрқәматты панасыңдар.
Қоңсы үшін отқа қолды ұратұғын,
Кең ойлы гөзел, бұған данасыңдар.
Жігітке қара айналған бақ айналатын,
Қайткенмен, озып бәйгі аласыңдар.
Болатын рулы елге үлкен қоныс,
Сағасы Сырдан шыққан саласыңдар.
Жауыны жақсылықтың жауған күні,
Көк орай, көз жетпейтін даласыңдар.
Болмаса Халилулла бір жасы үлкен,
Бәрің де бізден кіші боласыңдар.
"Кейіні кеніш — реніштің" болуы анық,
Мәз болып майға қолыңды маласыңдар.
Бүлінбей ер білінбейді қалайда да,
Бәйгіге баса шауып таласыңдар!
Мініп ап, тәуекелдің тұлпарына,
Ту ұстап қолдарыңа жанасыңдар.
Үлгі, үгіт ойлы ерлерден үйренбесең,
Қатардан қалайда да қаласыңдар.
Жаратсаң өзіңді - өзің бәйгі атындай,
Алыстан аяқты орап шаласыңдар.
Жаманнан бойларыңды былай салып,
Жақсымен жұрт билеген жанасыңдар.
Күні ертең кеңшіліктің күні туып,
Асқар тау, әрқайсысың дарасыңдар.
Тай түгіл, түйе етіне толмайтұғын,
Сырлаулы, сұлу шұңқыр, шарасыңдар.
Меккеден мезгілінде келген қаздай,
Қонысқа қалмай бәрің барасыңдар.
Дегендей "Дәурен — кезек" тендік алып,
Бастарын бай, құлақтың жарасыңдар.
Жан аман, жағаларың бос боп тұрса,
Күжімді кесіп түсер арасыңдар.
Қонысым Шөмекеймен бір болғанмен,
Сендермен туыс жөнде таласым бар.
Ортаңда әрі қонақ болған үшін,
Қайткенмен бір шәйнек су аласым бар!
Қазалы,1930.
***
Жанабына жаздым сөз,
Шығанбай, Мұрат, Мәліктің.
Біздерге барды бір шеті,
Сіздерден шыққан дәріптің.
Ақжігіт, Бекен, Бекмұрат,
Қамқоры деп халық айтады,
Міскін мен мұқтаж, ғаріптің.
Әшірбай, Нұрман, Әуез де,
Жағдайын жақсы біледі дейді,
Жалаңаш, жүдеу, арықтың.
Осы күнде Өмірбай,
Еркек, әйел, жас, кәрі,
Қазынасы дейді халықтың.
Себеппен сендей ерлерді,
Кергеннен кейін, айтайын,
Шамасын шама, шарықтың.
Түрмеде жатып сегіз ай,
Тауысып тиын, тамақты,
Өте жүдеп тарықтым.
Жаратқан Алла жар болып,
Қараңғыдан шығарды,
Ортасына жарықтың.
Шыққанмен шамам шақ болды,
Кездескенсің кемдікпен,
Қымбатына нарықтың.
Сол себептен жүріппін,
Көлден көлге көлайттап,
Ұқшасында балықтың.
Ат пенен ата - жөнімді,
Айтпағанмен анықтап,
Барлығың да қанықтың.
"Ақылы барға - ишарат",
Болады деген нақыл бар,
Қысқартып сөзді сарықтым!

Қазалы,1930

---