Түрмеде, жатып түрмедегілерге айтқаны

Пірмахан, болдың маған жар мен достай,
Көңілімді тұрған сайын, тұрдың қоштай.
Көркейіп көрсем сені, қалады көңілім,
Халқы үшін қазынадан шыққан қостай.
Жегілмей жеңіл, қиын қызметке,
Арқанда әрқалайда жүрдім бостай.
Жудырып кір, қоңымды бергеннен соң,
Бит, бүрге кіре алмады мені тоспай.
Ойыма бергеніндей болды оның,
Астыма - ат, белге — кемер, басқа — досбай.
Есікте ер сыйлаған отырмайды,
Туынан тіршіліктің тұрса боспай.
Кешікпей кеңшіліктің күні туып,
Кетерсің бетіңе анық болып жоспай.
Сонан соң соңындағы сауысқанның,
Қоясың өкпе-бауырын қалай оспай?
Жарылқап Жаббар Алла, жадыратып,
Халық тегіс қалмас деймін қуаныспай.
Қырық шілтен Қаусыл Қияс, Қыдыр Ілияс,
Көп жүрді көптің бауын суарыспай.
Көз жасын көптің Алла көрсе енді,
Тұра алмас суаруға шұбалыспай.
"Кейіні кеніш — реніштің" болып, халық,
Қолына қайтер дейсің ту ал ыспай?!

1933

---