Өлең, жыр, ақындар

Тұрмағамбет пен Сәнбала

  • 22.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1196
Тұрмағамбет:
Алтайы көз алдымда, көрдім түлкі,
Боларын біле алмадым кімнің мүлкі.
Қуғанмен, қолға түспей, қалсам босқа
— Сақтандым: "Болармын, – деп, – жұртқа күлкі".
Сәнбала, сол туралы серлеттім сыр,
Сенде тұр бұл мүшкілдің ашсаң, кілті.
Сәнбала:
Алтайы қарсы алдыңнан қашса тұрып,
Қалайша ұмтылмайсың алмасқа ұрып?
Қуғанмен жете алмасаң, кінә өзіңнен,
Шараң не, қалған болсаң діңкең құрып.
Онан да өз жөніңмен жүре бермей,
Қайтесің жан-жағыңа мойын бұрып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұшқын

  • 0
  • 0

Ұшқын ұшып,
Көкті құшып,
Тұтанбас па жарық боп?!
От жарқылдап,

Толық

Мәрді дихан

  • 0
  • 0

Тіл — тілмаш, ақыл — уәзір, көңіл — сұлтан,
Нәпсі — тақ, кеуде — сарай, жығасы — тән.
Қол — жендет, көз — қарауын, құлақ – тыңшы,
Аяқ — құл, мұрын — дәрігер, шамшырақ — жан.

Толық

Түйебай өлгенде әйеліне айтқан көңіл қосы

  • 0
  • 0

Құлақ қой, қайғы ішінде қалған жеңге,
Бар ма лаж, өкінгенмен, біткен демге?!
Қайғысы қайтыс болған марқұм ердің,
Сен түгіл, сырт ағайын, батты елге!

Толық

Қарап көріңіз