Қуыршақтар күледі
- 0
- 0
Шомылады қуыршақ,
Жуынады қуыршақ.
Таза қалпы төсекте
Тынығады қуыршақ.
Кілемді неге сабайды?
Дұрыс па өзі мұнысы,Жақпады ма бір ісі?
Сабап жатыр кілемді,
Тарылады тынысы.
Түзеледі ол қашан,
Қанша қақса - сонша шаң.
Таяқ жеумен өтеді
Осы кілем әрқашан.
Сабағанда жабыла
Бұрқ-бұрқ етер шаңы да.
Шаңнан қашып адамдар
Жоламайды маңына.
«Оны неге сабайды?» -
Деп Қанайбек қарайды.
Құрал оған жөн айтты
Көргендей-ақ талайды:
– Кінә өзіңде, есіңе ал,
Дәнеңе жоқ шошынар.
Шаңға аунамай жәй жүрсе
Сабап оны несі бар?!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жүрегімнің бөлшегі
- 0
- 1
Қаның, жаның – тіліңде,
Арың, нәрің – тіліңде,
Ұмтыл оны білуге.
Тілден алып ғибрат,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
#за Аружан
#за Аружан -
Аты жок
Тамаша -
Клютой я
Бірлік түбі-тірлік -
Асқарұлы шадияр
Тағы рахмет
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі