Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2151
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамның бағасы

  • 0
  • 0

Гранитті құм қылған да адамдар.
Мәрмәріңді ұн қылған да адамдар.
Шындығыңды айналдырып жалғанға,
Жалғаныңды шын қылған да адамдар.

Толық

Бұршақ ұрып кете алмас жыр-егінді

  • 0
  • 0

Бұршақ ұрып кете алмас жыр-егінді.
Жырдың рухы қорғаштап жүр елімді.
Жойқын тірлік толқыны
Жар соққандай

Толық

Ой мен тыныштық

  • 0
  • 0

Желпілдемей, желікпей
Жағдайымды сезе ғой.
Оқтан қашқан еліктей
Айқай-шудан безеді ой.

Толық

Қарап көріңіз