Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2093
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Септеу

  • 0
  • 0

Барлығыңа үлгі болар, қарақтар,
Байсалды да, ақылды да Марат бар.
Жеке басым ең алдымен, Мараттың
Жасы үлкенді сыйлағанын жараттым.

Толық

Арам дәулет, сірә, менен қаймықты

  • 0
  • 0

Арам дәулет, сірә, менен қаймықты.
Алған жоқпын жұрттан артық айлықты.
Жылқыменен,
Түйеменен,

Толық

Көңіл шіркін қамығар

  • 0
  • 0

Көңіл шіркін қамығар:
Қанша өмірдің масылы!
Адамның да аңы бар,
Аңның да бар асылы.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер