Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2296
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теріс тірлік

  • 0
  • 2

Тауысып барлық амалды,
Күрсініп ғалым дем алды.
Мақалдың кебі сотталды,
Эпостың көбі қамалды.

Толық

Домбыра мен бесік

  • 0
  • 11

Баба қазақ кебісті
Тас қапасқа өшікті.
Іздеймін деп кеңістік,
Кентін тастап көшіпті.

Толық

Өмір қиын

  • 0
  • 2

Өмір қиын!
Біреу жанып,
Біреулер малын бағар.
Тұлпар мінсең,

Толық

Қарап көріңіз