Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2249
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құпия

  • 0
  • 0

Балалар,
Құпия білем мен,
Жасырып жүретін кілең де.
Қазына емес ол көмілген

Толық

Кейде ширап

  • 0
  • 0

Кейде ширап,
Кейде жүндей түтіліп,
Кейде ұтып,
Кейде мықтап ұтылып,

Толық

Өрік ағашы

  • 0
  • 0

Қыс құтылып мойнындағы міндеттен,
Қашқан қарды күн сәулесі індеткен.
Жылдағыдан ерте босап арқамыз,
Жылдағыдан ерте келді бұл көктем.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер