Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2509
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарлы жаңбыр алағай да бұлағай

  • 0
  • 0

Қарлы жаңбыр алағай да бұлағай,
Сол жаңбырдан тұрған кезде құламай.
Жарқ-жұрқ еткен шалғысымен шабыттың
Жыр егінін орып алды ұлы Абай.

Толық

Иттігін көріп жаққының

  • 0
  • 0

Иттігін көріп жаққының,
Жүдейсің іштей,
Жыласйсың.
Айтқанын істеп ақылдың,

Толық

Шараптың шөпілдеткен шелегін

  • 0
  • 0

Шараптың шөпілдеткен шелегін
Жақсылыққа о бастан-ақ бөлемін.
Сүрінгенді қолтығынан сәл демеп,
Құлағанды тұрғызып-ақ келемін.

Толық

Қарап көріңіз