Өлең, жыр, ақындар

Шарайна мен Шүберек

  • 25.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2440
Қарамай тіпті өзіне
Көрікті түгіл албасты,
Кір жұғып мөлдір жүзіне,
Айнаның бетін шаң басты.
Кәдеге талай жараған
Айнаға жан мән бермеді.
Алдына келіп қараған
Адамдар өзін көрмеді.
Айталық енді қысқартып,
Ұзаққа созып не керек!
Айнаны аяп, іш тартып,
Тазалап сүртті Шүберек.
Ал өзі содан шаң болды,
Шаң болмасқа бар ма айла!
— Әй, салақтық!— деп оны
Кінәлап тұрды Шарайна.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын

  • 0
  • 0

Ойға туыс,
Сезімге жақындарда
Кегің бар ма, тіршілік,
Ақың бар ма?!

Толық

Жұбату

  • 0
  • 2

Мен отырмын сөзіңе құлақ түріп,
Ал сен болсаң бөркіңді лақтырып,
"Үш ұлың бар,
Сен мені түсінбейсің!

Толық

Балақай

  • 0
  • 0

— Бүлдірген тереміз, балақай.
— Алақай!
— Ат жарыс көреміз, балақай.
— Алақай!

Толық

Қарап көріңіз