Өлең, жыр, ақындар

О замандас

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4007
О замандас,
Қан құйылып қой көзге,
Жұдырығың қышымай ма кей кезде?
Өзге жанның табысына сыздап іш,
Өзегіңді өртемей ме қызғаныш?!
Қытығыңа тиген кезде ел кейде,
Дүниеден безіп кеткің келмей ме?!
Тастап алып қызған тойдың арағын,
Қыз-қырқынға келмей ме бір қарағың?!
Есіңе алып сыйынатын піріңді,
Кәне, кәне, жасырмай айт сырыңды!
Жын-диюды өз ішіне қамаған
Сүлейменнің құтысы ғой бұл адам
Сол диюың
Төзіміңнің іргесін
Үңгіп-үңгіп,
Шығып кетіп жүрмесін!
Өз-өзіңе қырағы бол,
Байқа, адам!
Шығып кетсе ол,
Қаматпайды қайтадан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көз бен көңіл

  • 0
  • 0

Көктемеде қандай сұлу құм-шағыл!
Қол бұлғай ма шешек атқан гүл шағың?
Кім ойлаған
Қысы суық, жазы ыстық

Толық

Шыдаймын ғой, қайтейін, өлсем де енді

  • 0
  • 0

Шыдаймын ғой, қайтейін, өлсем де енді.
Жұбатпай-ақ...
Жаныма келсең болды.
Көтере алмай жатқаным еңсемді енді.

Толық

Өмір солай

  • 0
  • 0

Жалған айтсам,
Ғайбаттасам —
Оңбайын!
Кейбіреулер демес сені қолдайын.

Толық

Қарап көріңіз