Өлең, жыр, ақындар

О замандас

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 3832
О замандас,
Қан құйылып қой көзге,
Жұдырығың қышымай ма кей кезде?
Өзге жанның табысына сыздап іш,
Өзегіңді өртемей ме қызғаныш?!
Қытығыңа тиген кезде ел кейде,
Дүниеден безіп кеткің келмей ме?!
Тастап алып қызған тойдың арағын,
Қыз-қырқынға келмей ме бір қарағың?!
Есіңе алып сыйынатын піріңді,
Кәне, кәне, жасырмай айт сырыңды!
Жын-диюды өз ішіне қамаған
Сүлейменнің құтысы ғой бұл адам
Сол диюың
Төзіміңнің іргесін
Үңгіп-үңгіп,
Шығып кетіп жүрмесін!
Өз-өзіңе қырағы бол,
Байқа, адам!
Шығып кетсе ол,
Қаматпайды қайтадан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қажығалиға

  • 0
  • 0

Өзің айтшы, сыншым менің қырағы,
Суға тойған қашан шөлдің мұрабы?!
Он қызы бар ата-анаға, білесің,
Қай кезде де бір ұл жетпей тұрады.

Толық

Өкпешіл

  • 0
  • 0

Інім маған тартпаған,
Інім менен көп бөлек:
«Бір қант бердің деп маған!
Жемей қойды өкпелеп.

Толық

Тиыншыл Тиін

  • 0
  • 0

Қызықтырып көк тиын,
Жаз жаңғағын Ақ Тиын
Сатып-сатып тауысты,
Болды сөйтіп «табысты».

Толық

Қарап көріңіз