Қаңбақ жыры
- 0
- 0
Қаңбақпын,
Қаңбақпын,
Өзімді алдаппын.
Желге ерсең — жерсізсің
Табиғат тойы
Тағы келді,Тағы келді бір көктем.
Сәби сәуір көтерілді жөргектен.
Ертеменен безілдеді,
Сайрады,
Қараторғай орын таппай жер-көктен.
Біз өкшелер тық-тық етіп басқанда,
Тебіреніс байқалады тастан да.
Самғай-самғай,
Суға сіңген нілдей боп,
Сұңқарларың жоқ боп кетті аспанда!
Қара көздер қарсы алдынан өткенде,
Қайран жігіт қалай шыдар от-демге!
Көңіл көкте,
Өзің бірақ төменде,
Қанатсызға қандай қиын көктемде!
Домбыра мен бесік
- 0
- 9
Баба қазақ кебісті
Тас қапасқа өшікті.
Іздеймін деп кеңістік,
Кентін тастап көшіпті.
Қарап көріңіз
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Басқа да жазбалар
×
Жұмахан Ақерке
Өте кереметЖұмахан Ақерке
Маған өте ұнадыЖансұлу
Өте керемет жазылған шығарма екен. Маған ұнады. РахметАделя
Мағұлматқа толы мақала екен, жарайсыз!Сүйрік
Өте керемет бірақ ішінде отбасы туралы сирек кездеседі екен