Өлең, жыр, ақындар

Символ

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4070
Желі-желі,
Көген-көген тел ұстар
Кез алдымда сонау көне қоныстар.
Сәукеле боп,
Бастарына қыздардың
Қона қалған үкілі бір конустар.
Отан тыныш болса керек бұл кезде.
Оттан ыстық басылады гүл кезге...
Батырлардың басындағы дулыға
Өлгеннен соң
Айналады-ау күмбезге!
Қандай болса көктемдегі қыр гүлі,
Сондай сұлу сахараның тұрғыны.
Әр тақия отау болып бөлініп,
Киіз үйге айналады бір күні.
Бірақ тағдыр ұмытпайды пәлеңді.
Соғыс.
Жорық.
Талан-тараж...
Ал енді
Әжелердің ақ жаулығы —
Ақ жалау
Тыныштыққа шақыратын әлемді!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңшылық

  • 0
  • 0

Бұл мылтық қашырғандай бір құтымды,
Аң-құсы орман, көлдің үркітілді.
Қырға мен шығар едім тұлпар мініп,
Қондырып иығыма бүркітімді.

Толық

Қолжазба өртеу

  • 0
  • 0

Бұл ақиқат —
Шаруам жоқ ертегіңде,
Мен бір повесть жазған ем ерте күнде:
Сақтап-сақтап келдім де.

Толық

Жалғыздық

  • 0
  • 0

Ешкім жоқ қасымда,
Үй іші тып-тыныш.
Жалғыз-ақ
Басымда

Толық

Қарап көріңіз