Аю бастық
Саялы бағанда,
Алтынды тағында
Аю бастық марқайып,
Отыр еді шалқайып.
«Адам мені Қасқыр деп,
Қас албасты басқыр деп,
Қатал үкім шығарған:
Қасқыр көрсең, басқа ұр! – деп.
Біз Шегеміз, Шегеміз,
Шашыламыз неге біз?
Құрылыста ұсталар
Не істесе де көнеміз.
Бір Шымшық Шегірткені ұстап алды,
Әңгіме қысқа болды:
– Жазығым не, Шымшығым?
Дәмің сондай тым шырын,
Бір суретші ауысты дәрігер боп,
Сұрады сонда досы әбігер боп:
– Суретті не себептен тастадың? – деп,
Дәрігер жауап берді:
Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.
Көңілдері қуанышқа тола тым,
Жарасымды қос Көгершін болатын.
Жалғызілік кәрі кемпір үйінің
Терезесі алдына кеп қонатын.
Телефонмын тілім жоқ,
Бірақ, маған тыным жоқ:
Сағынысқан жүректерді жалғаймын,
Алып ұшқан тілектер боп самғаймын.
Қақпасын бір мекеменің
Күзетіп бір Қаншық тұрды.
Билігім деп жеке менің,
Оны өзіне мансұқ қылды.
Қарға көріп Бұлбұлды,
Ғашық болды өлердей.
Сыйлап әсем гүлгүлді,
Сөз сөйледі сенердей:
Қорада Мойнақ жақсы өмір сүрді,
Жан көрсе бөтен, арсылдап үрді.
Ісіне берік, кісіге сақ деп,
Басқа иттер оны мақтасып жүрді.
Көрші үш совхоз маманы
Кеңес құрып мал жайлы,
Өздерінше бағалы
Ақтарды бар мән-жайды.
Жанып жатты көлдің беті лапылдап,
Құзғын оған келді де ұшып жақындап,
Тез өртеніп кетсін деп,
Орны құрғап кепсін деп,
Қамбада Бидай тұрды,
Қоймаға симай тұрды.
Көп дәннің арасында
Күшіне қарасын ба?
О, жасаған, жасаған!
Бәрі тордан босаған –
Аң дегенің босып жүр,
Бірін-бірі тосып жүр.
Қоқи Қораз кафедра меңгерді,
Жас Мекиен иіскеуді жөн көрді.
Билік тиіп отырған соң марқайып,
Өз жұбайы қалғандай еді қартайып;
Талтаң басып Тырна,
Жүріп жатты қырда.
Мыңғырған малы болды,
Керектің бәрі болды.
Есікте құлып тұрды,
Тесікте кілт тұрды,
Соңғысы күліп тұрды:
– Құлыпты қашанда,
Теледидардан көріп,
Кашпировскийге сеніп,
Жетпістегі Қасым
Әппақ қудай шашын
Жездемнің бір құлағы
Алмалы-салмалы болды,
Он-ақ грамм салмағы болды.
Шынында бұл құлағы
Бұрын істің бәрін Бас атқаратын,
Ақыл-ой сол арқылы жасақталатын.
Кейін ол міндет қолға көшті,
Қол емес – сорға көшті.
Кендірге Арақ тіл қатты:
– Мекендейсің құмдақты.
Сені іздеп ел өліп-тіріледі,
Сонда, қай жерің қымбатты?
Арыстанның жасы жетіп жетпіске,
Тимейтін болды ет тіске,
Өткен күндер енетін болды тек түске.
Алдындағы ағасы кетті,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі