Абат байтақ
Небір дүлей дауылдарға бас имей,
Ғасырлардан еркін жүзген кемедей.
Атына сай асқақтап жел өтінде,
Кең далама керілген ақ желкендей.
Небір дүлей дауылдарға бас имей,
Ғасырлардан еркін жүзген кемедей.
Атына сай асқақтап жел өтінде,
Кең далама керілген ақ желкендей.
Қайдасыңдар түріктерім қаптаған,
Жарты әлемді түгел билеп таптаған.
Тұлпарлардың тұяғымен жыр жазып,
Тау шыңында шежіре, сыр сақтаған.
Ақ сүтін еміп арлы елдің,
Дүниенің ашқан есігін.
Мен қазақтың ханы едім,
Кенесары есімім!
Өн бойыңда қырағылық,
Бұлақ ашып таңнан тұрып.
Елді ағартып талмай үміт,
Ата дәстүр таңдай ғұрып
Бабалардың бабасы,
Даналардың данасы.
Кең ғаламды жаратқан,
Тәңір сүйген дарасы.
О, Шәуілдір, Шәуілдір,
Көк аспаның көгілдір.
Шөл қыстаған кеудеме,
Жыр бұлағын төгілдір.
Желмаясын желдіртіп,
Жері қалмай кезбеген.
Арып-ашып жең жыртып,
Жер ұйығын іздеген.
О, Шыңғыс хан – ТҮРІК ұлы айбынды,
Қият нұрдан жарқыраған айдыны.
Толқынына толық түскен ай нұры,
Жан анаңның тас емшегін иітіп,
Өн бойымда тулап Түркі от қаным,
Қолға ұстасам ұлы дала кітабын.
Сағымдардан желкен құрып өрлікпен,
Ғасырлардың тік көтеріп ақ таңын.
Ғұн ұрпағы тумысынан күрескер,
Сені күтіп алда тұр ғой ұлы істер.
Өсиетімді ақ жол тілеп айтайын,
Қабыл алсаң қашпас сенен жеңістер!
Талайдың тәж тақытын ойран еткен,
Әлемде теңдесі жоқ айбыны өктем.
Өр Ғұндар cан тайпаның басын қосып,
Өшпес даңқ қайталанбас ерліктермен.
Жалаң аттың жалымен,
Жалаң қылыш жүзімен.
Жауға шапқан бабамның,
Даусын аңсап ізімен.
Ұлан ғайыр даласы бар кең байтақ,
Алтын толы шың құздары түсі аппақ,
Қаратау мен Алатауын құшақтап.
Қолтыққа алып күміс өзен көлдерін,
Қан майданнан оралмаған,
Елестетіп солдаттарды.
Жеңіс күні досым маған,
Тебіренте сыр ақтарды.
Қорғасын боран қап – қалың,
Құйындай дүлей бораған.
Қызыл от, жалын жан – жағың,
Сусылдап оқтар салады ән.
Құтылып дүлей бораннан,
Жым – жырт жатқан даланы – ай.
Көк майсаға оранған,
Бейкүнә сәби баладай.
Рейхcтаг жаудың ордасы,
Таусылған соңғы айласы,
Құрсауды мұнда залым жау.
Мақсаты қолға алынбау.
Бет қаратпас долы боран гуілдеп,
Құтырынған, сақылдаған сары аяз.
Қиян – кескі соғыс жатыр гүрілдеп,
Қарқылдаған кәрі қарға қанға мәз.
Жанталасып жатыр жау,
Жоспары күллі көкке ұшып.
Ұясы қанды тарылды – ау,
Келеді шарпып,от кешіп.
Түрлері жендеттердің қандай сұсты,
Селоға бей – жай жатқан қаптай түсті
Тірілей тұрғындарын өртеу үшін,
Сарайға итермелеп арпалысты.
Басыңды ій, ұлым, алда зират бар,
Бір кездегі қамал болған қыраттар.
Жатыр мұнда біздер үшін жан қиған,
Туған елге оралмаған солдаттар.
Әжесі өлді, анасы өлді ашыққан
Кеудеде кек бар, тулайды бойда қасық қан.
Тілімдей қағаз, алақанында – тым ыстық
Бес жасар бала кезегіне нанның асыққан.
Қанқұйлы Моабит түрмесі,
Ішінде мұңмен жүдедім
Көрмеспін танды келесі,
Сезіп тұр оны жүрегім.
Дубосеково разъезі,қырғын соғыс алаңы,
Тарих өзі ұрпаққа естіртеді бұл лаңды,
Маңдай терін қинала,құйыттай село төгіп тұр,
Қорғау үшін киелі,Мосвкадай қаламды.
Днепр жағасында қалың орман,
Ұл – қызын қорғап дүлей қанды қолдан.
Ып – ыстық мекеніндей пана болып
Соқтырған зергер қысқа қарлы қорған.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі