Өзіңе бүгін жаным өкпеледім
Өзіңе бүгін жаным өкпеледім,
Айыбым жоқ, күнәм да көп демедім.
Бар кінәні өзіңе артып қойып,
Өзіңді жаудай көріп сөккен едім.
Өзіңе бүгін жаным өкпеледім,
Айыбым жоқ, күнәм да көп демедім.
Бар кінәні өзіңе артып қойып,
Өзіңді жаудай көріп сөккен едім.
Қосылдық, арамызда туып көктем.
Қай жан екен жаныңды суықты еткен.
Жаныңның мұң жарасын тырнамашы,
Маған деген сезімің суып кеткен.
Жұрт сұраса айтар ем арманымды.
Бала үшін берер ем бар малымды.
Қанша қатал болсам да мен оларға,
Қатты жақсы көремін балдарымды.
Неге жарым, бүгін маған сен-деді?!
Айтқан сөзім зая кетті, сенбеді.
Құшағыма құшып келген гүлімді,
Байқамады, байқағысы келмеді.
Сарышаян едім,
Сүйгенді қалар ұнайтын.
Жүгірген жетпес, қуған бір кетпес, бұл айқын.
«Тауешкі» деген керемет жұлдызнама ғой,
Бір қыз бар көз жанары күлімдеген.
Ағаны асыл, ініні күнім деген.
Бағыңды тапшы құрбым бұл жалғанда,
Ерніңді сүйетін кеп дірілдеген.
Ұнайды ақындар да, әнші маған.
Шарықтаған шабытын қамшылаған.
Ақындар бойын тіктеп кетеді екен,
Көз жасын сүртіп алып, тамшылаған.
Неге неге қаланың кеші мұңды.
Бақыт неге қақпайды есігімді?
Сарғайып күтуменен өтіп жатыр,
Келер жан айтшы маған есіміңді.
Жаңбырлы түн,
Сан ойлар жетелеген,
Менің жайым белгілі-ау бесенеден.
Тамшылаған тамшыдай ғұмыр-дүние,
Нөсер жауын себелеп, терезеңнен.
Бір өксігің байқалып кенезеңнен.
Ғашықтықтың бал дәмін сезбегендей,
Солғын тартқан ерінің, кенезерген.
Деген оңай,
Екі бөлек екенбіз.
Сыңарсыз ақ бұл дүниеден өтерміз.
Осы күнге қол ұстасып жеттік біз,
Ақын едім жүректе жыр түнейтін,
Санаңды да жаңғыртып сілкілейтін.
Әйел деген көктемгі кемпірқосақ,
Әйел деген қырмызы түлкі кейпің.
Кейбіреулер ту көтеріп ұрандап.
Аңғал елді адастырып, жүр алдап.
Кейбіреуі салафи боп көкиді,
Дәлелім деп ұсынады, құранды ап.
Жақсы күндер жақсы ғой тілекті үміт.
Бақыт үшін балақ пен білек түріп.
Жақынын ұмытқанды түсінбеймін,
Өзге жанға жақсылық тілеп тұрып.
Бір гүл көрдім,
Ұнады еркелігі.
Ұнататын жан едім ертегіні.
Неге қыста гүл атты сезім гүлі,
Дәріптейміз неге осы жат елді.
Валентин кім,
Ол не қылған әпенді?
Хеллоуин- деп бет жүзіңді бояп ап,
Қиналғаныңда қорған бола алмадым.
Боран соққанда, орман бола алмадым.
Қасқөйлер көп қой, нағылет атқыр,
Араша іздеп, солғанда жанарың.
Не деген ауылымның кеші мұңды.
Жан едім,
Жүрегі ақ, кешірімді.
Ардан безіп жүрген де өзім екем,
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі